بررسي دو دهه همايش در زبان شناسي ايران؛ يك مطالعة علم سنجي

Two decades of Conferences in Iranian Linguistics; A Scientometric Study

علم‌سنجي حوزه‌اي است كه به سنجش شاخص‌هاي كمّي مؤثر در نشر علوم مي‌پردازد. در پژوهش حاضر، 411 مقالۀ ارائه‌شده در 8 همايش زبان‌شناسي ايران از سال 1369 تا 1391 با توجه به هفت شاخص علم‌سنجي بررسي شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه فراواني مقالات در زيرشاخۀ نحو بيش از ساير زيرشاخه‌‌هاي زبان‌شناسي است و دو زيرشاخۀ تحليل‌ گفتمان و ساخت‌واژه در رتبه‌هاي دوم و سوم قرار دارند. از ميان 70 دانشگاه و مركز علميِ شركت كننده در همايش‌هاي مورد مطالعه، دانشجويان و اعضاي هيئت علميِ دانشگاه‌ علامه‌ طباطبايي بيش‌ترين سهم را در ارائۀ مقالات داشته‌اند. از مجموع مقالاتِ ارائه‌شده، 202 مقاله به زبان يا گويشي خاص پرداخته است و زبان فارسي با 152 مقاله رتبۀ نخست را به خود اختصاص داده است. هم‌چنين گرايش به كار گروهي در انجام دادن پژوهش و تأليف مقاله، سهم زنان در ارائۀ مقالات، ميانگين طول عنوان مقالات و نيز استناد به منابع در طول زمان افزايش يافته است.

Scientometrics is a field of study that analyzes the quantitative parameters involved in science publication and expansion. Taking seven scientometric parameters into account, the present paper investigates 411 articles presented in eight linguistic conferences held in Iran between 1991 and 2013. The findings indicate that the frequency of syntax is higher than other sub-fields of linguistics followed respectively by discourse analysis and morphology. Among 70 universities participating in the eight conferences under study, the students and members of faculty in Allame Tabataba’i University have been the most active scholars. Likewise, 202 articles dealt with a special language or dialect and with 152 counts, Persian has been the most frequent language. The results show that the tendency towards the group work in research and article writing, the number of female article writers, the average of length of article titles, and the frequency of citation have increased throughout the time.