بررسي رابطه بين ارتباطات انساني و اعتماد سازماني (مورد مطالعه: كاركنان پليس پيشگيري فاتب)

The Relationship between Human Communications and Organizational Trust (Case Study: Tehran Metropolitan Police Headquarter Preventive Police Personnel

هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه بين ارتباطات انساني و اعتماد سازماني كاركنان فاتب است و سؤال اصلي آن در همين راستا تنظيم شده است. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي كاركنان پليس پيشگيري فرماندهي تهران بزرگ است كه بر اساس فرمول كوكران حجم نمونه 360 نفر برآورد شده است. اين پژوهش از لحاظ هدف،‌ از نوع تحقيقات كاربردي و از نظر روش گردآوري داده‌ها از نوع توصيفي، پيمايشي است. براي سنجش متغيرهاي ارتباطات انساني از پرسش‌نامه مقيمي (1389) كه شامل ابعاد ارتباطات كلامي و ارتباطات غيركلامي است، استفاده شده است و براي سنجش اعتماد كاركنان از پرسش‌نامه استاندارد بيان كلارك و پاينه (1997) شامل ابعاد راستي، خيرخواهي، شايستگي و پيش‌بيني‌پذيري استفاده شده است كه روايي آن مورد بررسي قرار گرفت. پس از بررسي روايي پرسش‌نامه،‌ براي محاسبه پايايي كل پرسش‌نامه از آزمون آلفاي كرونباخ استفاده شد كه مقدار آن 0/811 به‌دست آمد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي استنباطي از جمله آزمون‌ كولموگرف اسميرنوف، همبستگي پيرسون استفاده شد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه بين «ارتباطات انساني» و «اعتماد سازماني» رابطه معني‌داري وجود دارد. هم‌چنين بين «ارتباطات انساني» و ابعاد اعتماد سازماني «راستي، خيرخواهي و شايستگي» رابطه وجود دارد و بين ارتباطات انساني و پيش‌بيني‌پذيري رابطه وجود ندارد.

the present study aimed at investigating the relationship between human communications and organizational trust in Tehran Metropolitan Police Headquarter preventive police personnel and the main question of the study has been formulated in this vein. The statistical population of the study included all Tehran Metropolitan Police Headquarter preventive police personnel. The sample size was estimated as 360 individuals using Cochran formula. In terms of its objectives, this study is of an applied research type; and in terms of its data collection procedures it is considered as a descriptive-survey study. In order to measure the variables of human communications, Moqimi's (2010) questionnaire, which consisted of verbal communication and nonverbal communication, was employed. For measuring the employees' trust, the expressivity questionnaire (Clark and Peine, 1997), which consists of truthfulness, benevolence, competency, and predictability, was used. Validity of the questionnaire was also confirmed. The total reliability of the questionnaire was calculated by Cronbach's alpha (α=.811). For data analysis, inferential statistics, including Kolmogrov-Smirnov test and Pearson correlation were employed. The findings indicate that there is a significant relationship between human communications and organizational trust. There is also a relationship between human communications and various dimensions of organizational trust (truthfulness, benevolence, and competency. There is no relationship between human communication and predictability.