بررسي روند رشد حركات بيانگر مستقيم در كودكان فارسي زبان طبيعي از 12 تا 18 ماهگي: يك مطالعه‌ي طولي

Study of deictic gesture in normally developing Persian- speaking children between 12 to 18 months old: a longitudinal study

هدف: حركات بيانگر مستقيم يكي از نخستين روش‌هاي برقراري ارتباط كودك پيش از رسيدن به مهارت كلامي محسوب مي‌شود. برخلاف گفتار، حركات بيانگر چندان مورد تشويق و حمايت فرهنگ ايراني واقع نشده است. هدف اين مطالعه بررسي رشد حركت بيانگر مستقيم شامل اشاره‌كردن، دادن، درازكردن دست و نشان‌دادن در كودكان فارسي زبان داراي رشد طبيعي از 12 تا 18 ماهگي بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي طولي از نوع مشاهده‌اي آينده‌نگر، از روش نمونه‌گيري غيراحتمالي هدفمند و در ادامه از روش نمونه‌گيري غيراحتمالي گلوله‌برفي استفاده شد. تعامل 11 مادر- كودك، در فضايي نيمه‌ساختاريافته به صورت ماهانه (طي 7 ماه) ضبط ويديويي شد. داده‌هاي حاصله مورد كدگذاري قرار گرفتند و داده‌هاي آماري با استفاده از آزمون اندازه‌هاي تكراري (مقايسه‌ي درون‌گروهي) بررسي شد و اعتبار كدگذاري مشاهدات ثبت‌شده از طريق آزمون ICC تحليل شد. يافته‌ها: تفاوت ميانگين بسامد حركت بيانگر اشاره‌كردن با انگشت از 12 تا 18 ماهگي معنادار بود (05/0p<). امّا تفاوت ميانگين بسامد ساير حركات بيانگر مستقيم مثل نشان‌دادن، درازكردن دست و دادن از 12 تا 18 ماهگي معنادار نبود (05/0p>). مقدار ICC به عنوان ملاك اعتبار كدگذاري مشاهدات ثبت‌شده 90 درصد به‌دست آمد. نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان مي‌دهد كه بررسي روند رشد حركت بيانگر اشاره‌كردن با انگشت حاكي از افزايش بسامد آن طي 12 تا 18 ماهگي كودك است. امّا روند رشد حركت بيانگر نشان‌دادن، دراز كردن دست و دادن ثابت باقي‌مانده‌ است.

Introduction: Deictic gesture is one of the first communicative means that infants use it before achieving to verbal skills. In spite of speech, gestures are not encouraged and supported in Iranian culture. The main purpose of this study was to analyze the development of deictic gestures including pointing, giving, reaching and showing in normally developing Persian- speaking children between 12 to 18 months. Materials and Methods: In this prospective observational longitudinal study, purposeful and then snowball non-randomized sampling were used. 11 child-mother interactions were videotaped monthly (for 7 months), in a semi-structure context. The outcome data were coded and the data were statistically analyzed via test of repeated measures (within subject comparison). The reliability of observations recording's coding was investigated with ICC test.. Results: The differences between the mean frequency of pointing gesture from 12 to 18 months old was significant (p<0.05). But, for other deictic gestures such as showing, reaching and giving gesture (p>0.05), it wasn't significant. Considerably, ICC, as a reliability criterion for observations recording's coding, was achieved 90 percent. Conclusion: This study showed that pointing gesture has increased during 12-to-18 months old. However, showing, reaching and giving remained constant