كليدواژه :
تروريسم , پول شويي , گروه ويژه اقدام مالي , كنوانسيون مبارزه با تأمين مالي تروريسم , حقوق بين الملل
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: يكي از راههاي مبارزه با پديده تروريسم، مبارزه با تأمين مالي آن است. به اين منظور كشورها خود به طور مستقيم يا از طريق سازمان ملل متحد مبادرت به تهيه اسناد و مقرراتي جهت مسدود نمودن راههاي تأمين مالي تروريسم نموده اند. از حيث اهميت و اعتبار شكلي و وصف الزام آور آنها، قطعنامه هاي شوراي امنيت، به ويژه قطعنامه 1373 مصوب 2001، در وهله اول اهميت قرار دارند؛ در وهله دوم، كنوانسيون بين المللي مبارزه با تأمين مالي تروريسم (1999) تدوين شده توسط سازمان ملل متحد است؛ سپس، توصيه هاي ويژه هشتگانه و نيز برخي از توصيه هاي مرتبط چهل گانه گروه اقدام مالي مي باشد. اگرچه توصيه هاي گروه اقدام مالي برخلاف قطعنامه 1373 از پشتوانه ماده 25 منشور ملل متحد برخوردار نيستند، ولي از نظر عملي واجد اهميت بسيارند.
روش: اين نوشتار با روش توصيفي- تحليلي به واكاوي چالش ها و موانع در اسناد بين المللي براي مبارزه با تأمين مالي تروريسم خواهد پرداخت.
يافته ها: ايجاد كنوانسيون مبارزه با تأمين مالي تروريسم و صدور قطعنامه هاي مختلف به ويژه قطعنامه 1373 شوراي امنيت سازمان ملل نشان از اهميت منهدم ساختن منابع مالي تروريسم در نزد جامعه جهاني دارد. كنوانسيون تعهداتي را بر دوش دولتها در عرصه روابط بين الملل ايجاد مي كند كه خط مشي قوانين داخلي در برخورد با جرايم تروريستي را تعيين مي كند. مفاد اين اسناد به گونه اي تنظيم شده كه هر يك مكمل و در مواردي تكرار ديگري است. به گونه اي كه طبق ماده 25 منشور ملل متحد، اجراي قطعنامه 1373 اجباري است و از طرف ديگر، طبق اين قطعنامه از كشورهاي عضو ملل متحد خواسته شده تا به كنوانسيون مبارزه با تأمين مالي تروريسم ملحق شوند. همچنين ملاحظات عملي مربوط به حفظ رابطه كارگزاري با بانك هاي خارجي نيز مستلزم اجراي توصيه هاي گروه اقدام مالي است.نتيجه گيري: به منظور مبارزه كشورها با تأمين مالي تروريسم خود به طور مستقيم يا از طريق سازمان ملل متحد مبادرت به تهيه اسناد و مقرراتي جهت مسدود نمودن راههاي تأمين مالي تروريسم نموده اند. ناكارآمدي قواعد و مقررات موجود در منع دولت ها از حمايت مالي تروريسم مي تواند ناشي از منتسب نشدن اعمال تروريست ها به دولتهاي حامي آنها باشد. اين فرضيه مبتني بر اين واقعيت است كه در طرح پيش نويس مواد كميسيون حقوق بين الملل 2001، حمايت مالي در آستانه اي نيست كه بتواند معيار انتساب را محقق كند.
چكيده لاتين :
Context and Objective: One of the ways of combating the phenomenon
of terrorism is to combat its financing. To this end, countries
themselves, either directly or through the United Nations, have been
preparing documents and regulations to block the financing of terrorism.
In view of the importance and credibility of their form and content,
the resolutions of the Security Council, in particular Resolution 1373,
adopted in 2001, are important in the first place; secondly, the International
Convention for the Suppression of Terrorist Financing (1999),
drafted by the United Nations; Then, the eighth special recommendations,
as well as some of the relevant related recommendations, are the
financial control group. Although the recommendations of the Financial
Action Task Force, contrary to resolution 1373, are not backed by
Article 25 of the United Nations Charter, they are, in practice, very
important.
Method: This paper, using a descriptive-analytical method, will examine
the challenges and obstacles in international documents to combat
terrorism financing.
Findings: The establishment of a convention against the financing of
terrorism and the issuance of various resolutions, especially UN Security
Council resolution 1373, illustrates the importance of destroying
the financial resources of terrorism in the international community. The
convention establishes obligations for states in the field of international
relations that determine the domestic laws of dealing with terrorist
crimes. The provisions of these documents are adjusted in such a way
that they are complementary and, in some cases, repeated. In accordance
with article 25 of the United Nations Charter, the implementation
of resolution 1373 is compulsory, and on the other hand, the resolution
requires United Nations Member States to accede to the Counter-Ter187
rorism Financing Convention. Practical considerations for maintaining
the relationship of brokerage with foreign banks also require the implementation
of financial action group recommendations.
Conclusion: In order to combat the financing of terrorism by countries,
they directly or through the United Nations have prepared documents
and regulations to block the financing of terrorism. The inadequacy of
the rules and regulations contained in the prohibition of States to provide
financial support for terrorism can be due to the inability of terrorists
to engage in hostile governments. This hypothesis is based on
the fact that in the 2001 draft International Law Commission, financial
support is not on the threshold to meet the eligibility criteria.
