ناكارآمدي تحليل هاي لغوي در اصطلاحات تاريخ بنيان قرآني و حديثي

لزوم اتخاذ رويكردي تاريخي، يكي از اصول مهم در تحليل اصطلاحات تاريخي در حوزه متون قرآني و حديثي است. آسي عدم توجه به تمان كاربرد اصطلاحي و غي اصطلاحي يك واژه، يكي از مهم ترين آسوني ها در مباحث پيشينه شناسي براي اين نوع موضوعات است. از اين رو با من به «عدم التزام اصطلاح به معناي لغوي» به مثابه يك اصل نگريست. در اين پژوهش مغالطه استصحاب تاريخي، به عنوان مادر مغالطات رايج در حوزه تحليل متون ديني مورد بررسي قرار گرفته است و اصطلاحات حديث، تفسير، اعجاز، قرآن و جامع حديثي از اين جهت واكاوي شده اند. در قسمت دوم مقاله نيز مسئله «تغيير انگاره » به عنوان مهمترين عامل براي اثبات مغالطه بودن استصحاب تاريخي اصطلاحات، تبيين شده است و در ضمن آن راهكارهاي شناخت انگاره حاكم بر تاريخ كاربرد اصطلاح، در قالب پنج مورد بررسي كار كرد، دريافت بي معنايي، ايجاد تغيير در لحن كلام، تغيير طبقه بندي و معادل سازي واژگان، مورد بررسي قرار گرفته است.