بهينه سازي توليد و تخصيص گاز بالابر به چاه هاي در حال بهره برداري يكي از مخازن غرب كشور در فرآيند فرازآوري با گاز

به‌طور ايده‌آل اگر در عمليات فرازآوري با گاز محدوديتي در دسترسي به گاز نباشد، مي‌توان گاز كافي به هر چاه تزريق كرد تا مقدار توليد از مخزن به بيشترين مقدار خود برسد. اما معمولاً مقدار گاز موجود و ظرفيت كمپرسورها محدود است و بنابراين بايد مقدار بهينه‌ي گاز تزريقي تخصيصي براي هر چاه را مشخص كرد تا مقدار توليد در اين شرايط حداكثر گردد. در اين مقاله بهينه‌سازي مقدار گاز تزريقي تخصيصي براي چاه‌هاي يكي از ميادين نفت سنگين غرب ايران در جهت افزايش توليد و بازده اقتصادي مطالعه شده است. مطالعات پيشين اغلب بر پايه‌ي كدنويسي، شبكه‌هاي عصبي و الگوريتم‌هاي مختلف و نيازمند وقت و هزينه‌ي زياد جهت كدنويسي بوده است. در مقاله‌ي حاضر در ابتدا شبيه‌سازي چاه‌ها توسط نرم‌افزار پراسپر انجام شده و سپس منحني‌هاي عملكرد فرازآوري با گاز (GLPC) هر سه چاه ميدان ايجاد مي‌شود. در ادامه انجام بهينه‌سازي نيازمند رابطه‌اي جهت محاسبه‌ي مقدار نفت توليدي به‌ازاي مقادير مختلف گاز تزريقي است. بدين منظور توسط نرم‌افزار متلب منحني‌هاي عملكرد با مدل‌هاي تجربي مختلف و يك مدل اصلاح شده توسط كاربر برازش شد و نتايج آنها با هم مقايسه گرديد و در نهايت مطلوب‌ترين مدل جهت برازش انتخاب شد. نتايج نشان داد كه مدل اصلاح شده توسط كاربر در مقايسه با ساير مدل‌ها بهترين نتيجه را دارد. اين مدل مبناي محاسبات بهينه‌سازي قرار گرفت. در نهايت به‌كمك ابزار بهينه‌سازي سالور در نرم‌افزار اكسل و وارد كردن قيود مناسب در اين ابزار، بهينه‌سازي تخصيص گاز به‌ازاي مقادير مختلف گاز در دسترس انجام گرفت. نتايج نشان داد كه در صورت مديريت و بهينه‌سازي با وجود كاهش قابل‌توجه گاز در دسترس مقدار توليد نفت اندكي كاهش مي‌يابد.

فاقد چكيده مي باشد