شناسايي عوامل مؤثر بر آسيب‌هاي طلاق والدين در پسران تحت حضانت مادر

زمينه و هدف: افزايش طلاق در نيم‌قرن اخير يك ‌روند جهاني است كه جامعۀ ايران نيز از آن مصون نمانده است. تغيير در ساختار خانواده با ايجاد فشار و استرس براي تمامي اعضاي خانواده همراه است، اما كودكان و نوجوانان را بيشتر تحت تأثير قرار ميدهد. پژوهش حاضر با هدف شناسايي عوامل مؤثر برآسيب‌هاي طلاق والدين در پسران تحت حضانت مادر انجام شد. روش: روش اين پژوهش كيفي با رويكرد پديدارشناسي است. جامعۀ آماري پژوهش شامل پسران نوجوان خانواده‌هاي طلاقِ تحت حضانت مادر ساكن شهرستان‌هاي استان تهران هستند كه با توجه به‌قاعدۀ اشباع نظري، حجم نمونه 13 نفر تعيين شد. براي گردآوري داده‌ها از مصاحبۀ نيمه ساختار يافته و براي تحليل يافته‌ها از روش تقليل‌گرايي و تفسيري مارشال و راسمن استفاده شد. يافته‌ها و نتايج: پژوهش نشان داد كه بيشتر نوجوانان تأثيرات طلاق والدين و فرآيندهاي وابسته به آن را به‌صورت تركيبي ادراك ميكنند. خشونت بين والدين قبل از طلاق و وخيم‌تر شدن شرايط اقتصادي، كيفيت ارتباط با والدين و تغيير در ارتباط با شبكه‌هاي اجتماعي گسترده‌تر پس از طلاق و نيز ادراك پسران از نوع پاسخ‌دهي والدين در مورد طلاق با تأثيرات ادراك ‌شدۀ طلاق والدين در ارتباط است. نتايج حاكي است چنانچه نوجوانان درگير خشونت والدين باشند، حمايت محدودي از شبكه‌هاي اجتماعي دريافت كنند و ارتباط بين نوجوانان و والدين بعد از طلاق مطلوب نباشد، تأثيرات منفي طلاق گسترده‌تر خواهد بود.