بررسي نمونه هايي از خاموشي زنان در ادب پارسي

Cases of Keeping Silent of Female Characters in Persian Literature: A Survey

از ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺳﻪ ﮔﺎﻧﻪ اي ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﻫﺎ، ً ﺣﮑﺎﯾﺖﻫﺎ در ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ ﻫﺎي ﭘﺎرﺳﯽ ﻣﻌﻤﻮﻻ دوم ﺷﺎﻣﻞ ﮔﻔﺘﮕﻮي ﻣﯿﺎن ﺷﺨﺼﯿ ﺖﻫﺎ و ﺳﻮم ﺑﯿﺎن ﭘﻨﺪﻫﺎ و ﺣﮑﻤﺖ ﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺣﻮادث داﺳﺘﺎن ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد .در ﭘﺎره اي از داﺳﺘﺎن ﻫﺎ، در ﺟﺎﯾﮕﺎه ﮔﻔﺘﮕﻮ، درﺳﺖ در آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﺑﺮﺧﯽ از زﻧﺎن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮش داﺳﺘﺎن ﺑﯿﻨﺠﺎﻣﺪ، ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ دﭼﺎر ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ و ﺳﮑﻮت ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و از آن ﭘﺲ، ﻧﻘﺶ ﻣﺴﺘﻘﻠﯽ در ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ داﺳﺘﺎن اﯾﻔﺎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ .در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﯽ از ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻫﺎﯾﯽ، اراﺋﻪ و ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ . ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از ﺳﻮداﺑﻪ در ﭘﺎﯾﺎن داﺳﺘﺎن ﺳﯿﺎوش، ﺷﮑﺮ اﺻﻔﻬﺎﻧﯽ در ﻣﻨﻈﻮﻣ ﻪى ﺧﺴﺮو و ﮐﻨﺶ ﺷﺨﺼﯿﺖ ِ ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﮐﻨﯿﺰك در داﺳﺘﺎن ﭘﺎدﺷﺎه و ﮐﻨﯿﺰك ﻣﺜﻨﻮي .در اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ آﺛﺎر، ﺳﮑﻮت زﻧﺎن، ﺗﺪاوم زن را در داﺳﺘﺎن ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و زﻧﺎن را ﺑﻪ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻣﯽ راﻧﺪ و ﺑﻪ ﺟﺎي آﻧﺎن، ﻣﺮدان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺨﺼﯿﺖ اﺻﻠﯽ در ﻣﯿﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ