ديرش ذاتي واكه هاي گونة معيار فارسي معاصر

Intrinsic Vowel Duration in Standard Persian

مقاله حاضر در چارچوب آواشناسي آزمايشگاهي به اين پرسش مي پردازد كه آيا گويشورانِ فارسي معيار، مشخصة ثانوية ديرش واك ه را كه با ارتفاع واكه در اين زبان همبستگي دارد، به طور عمدي كنترل مي كنند و يا اينكه اين مشخصه صرفاً پي آمد ويژگي هاي اوليه است و در نتيجه مي توان آن را با توجه به عوامل زيست - مكانيكي توجيه كرد. به اين منظور، تفاوت در ديرش واكه هاي افراشته، افتاده و ميانه در سرعت هاي مختلف گفتار (آهسته، معمولي و سريع) در دو جايگاه پيشين و پسين، و همچنين تفاوت در ديرش واكه هاي كوتاه و كشيده در سرعت هاي مختلف گفتار مورد بررسي قرار گرفته اند. نتايج نشان مي دهند كه ديرش واكه هايِ داراي ارتفاع هاي مختلف، به طور عمدي توسط گويشوران كنترل نمي شوند؛ اما همين نتايج نشان مي دهند، كه با توجه به اينكه كاهش ارتفاع واكه ها با افزايش ديرش واكه ارتباط مستقيم ندارد، ديرشِ واكه ها در فارسي گفتاري معيار را با استناد به عوامل زيست -مكانيكي نيز نمي توان تبيين كرد

The present article, in the experimental phonetics framework, investigates whether speakers of standard Persian deliberately control the secondary feature of vowel duration correlating with vowel height or if this feature merely results from primary features and therefore can be explained by biomechanical factors. Vowel durational differences among high, mid and low vowels across changes in different speech rates (slow, normal and fast) and in two place of articulations (front and back) were analyzed in standard Persian. The results show that the duration of vowels differing in height is not actively controlled by speakers. These results also shows that durational differences in vowels differing in height cannot be explained by biomechanical factors.