مقايسه اثربخشي زوج‌درماني هيجان مدار و رويكرد تصميم‌گيري مجدد بر افزايش ابعاد تاب‌آوري زنان متأهل

بدون عنوان

تاب آوري مي­تواند انعطاف ­پذيري و توانمندي خانواده را در گذر از موقعيت­هاي مصيبت­ بار زندگي خانوادگي بهبود بخشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي و مقايسه اثربخشي زوج‌درماني هيجان­ مدار و درمان تصميم‌گيري مجدد بر افزايش ابعاد تاب‌آوري زنان متأهل به شيوه نيمه تجربي با طرح پيش ­آزمون- پس ­آزمون با گروه كنترل و آزمون پيگيري انجام شد. نمونه مورد مطالعه به تعداد سي زن متأهل، با روش نمونه‌گيري در دسترس از ميان زناني كه به دليل تعارض زناشويي در فاصله زماني شش ماهه به مراكز مشاوره شهر گرگان مراجعه كرده بودند، انتخاب شد. داده ­ها با استفاده از پرسش­نامه تاب‌آوري خانواده در پيش‌آزمون و پس‌آزمون جمع­ آوري و به روش تحليل كواواريانس چند متغيره با استفاده از نرم افزار SPSS21 تحليل شد. نتايج نشان دهنده تأثير معنادار زوج ­درماني هيجان­ مدار و رويكرد تصميم­ گيري مجدد بر روي نمرات تاب‌آوري زنان متأهل بود (001/.>P). همچنين نتايج نشان داد كه درمان تصميم‌گيري مجدد نسبت به زوج‌درماني هيجان­ مدار در افزايش تاب‌آوري زنان مؤثرتر است.

no abstract