تحليل منافع روسيه در منطقۀ قفقاز (مطالعۀ موردي: بحران قره‌باغ)

روسيه در پي بازيافتن جايگاه از دست‌رفتۀ خود در نظام بين‌الملل است. از ديد كرملين ظهور روسيه در نظام بين‌الملل، شكل‌گيري يكي از قطب‌هاي اين نظام حول محور روسيه و ايجاد موازنۀ راهبردي در برابر غرب نيازمند گسترش نفوذ روسيه در حوزۀ خارج نزديك و سرانجام ايجاد ساختارها و ترتيبات منطقه‌اي با رهبري اين كشور است. بنابراين روسيه حضور نهادهاي غربي در جمهوري‌هاي جداشده از اتحاد  شوروي را تهديدي براي امنيت و منافع ملي خود تصور مي‌كند. نوشتار حاضر با هدف بررسي روش‌هاي سياست خارجي روسيه در منطقۀ قفقاز و در رابطه با بحران قره‌باغ نوشته شده است. در اينجا اين پرسش مطرح است كه رويكرد سياست خارجي روسيه در برابر بحران قره‌باغ چيست و دليل‌هاي به‌كارگرفتن چنين رويكردي كدامند؟ در پاسخ به آن، اين فرضيه مطرح شده است كه روسيه بنا به‌دلايل سياسي، نظامي و اقتصادي در پي تداوم وضع موجود در بحران قره‌باغ است. بر اساس يافته‌هاي نوشتار، طرف‌هاي درگير در مناقشۀ قره‌باغ بر اين موضوع واقفند كه رضايت مسكو شرط لازم براي رسيدن به هرگونه توافق سياسي مطلوب است. در نتيجه براي جلب رضايت كرملين مجبور هستند تا سياست‌هاي كلان خود را با منافع كرملين در منطقه هماهنگ كنند يا اينكه دست‌كم رويكرد سياست خارجي‌شان با منافع و هدف‌هاي روسيه در اوراسيا در تضاد نباشد. در اين نوشتار تلاش شده است به روش توصيفي ـ تحليلي و با استفاده از چارچوب نظري ژئوپليتيك، رويكرد سياست خارجي روسيه در رابطه با بحران قره‌باغ بررسي شود.