«مقابله با تروريسم» و تحول‌پذيري سياست خارجي منطقه‌اي چين در آسياي مركزي (2002 2016)

پس از فروپاشي اتحاد  شوروي و پايان‌يافتن جنگ سرد، آسياي مركزي به عرصۀ ‌رقابت بازيگران منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي تبديل شد و چين كه از ديرباز پيوندهاي سنتي و ارتباط‌هاي نزديكي با كشورهاي آسياي مركزي داشت، توانست جايگاه درخور توجهي را در اين منطقه از آن خود سازد. به‌گونه‌اي كه به‌نظر بسياري از تحليلگران، امنيت و رونق اقتصادي چين در پيوند با اين منطقه هويت خاصي يافت. در پي رويداد 11 سپتامبر، تحولات منطقه، به‌ويژه بعد از گسترش فعاليت‌هاي تروريستي، براي رهبران پكن يعني «هوجين تائو» و «شي‌ جين‌پينگ» حساسيت‌برانگيز بود. به همين دليل كوشيدند كه ردپاي مشخصي از اين دغدغه را در رفتار خارجي منطقه‌گرايي خويش آشكار كنند. بعد از 11 سپتامبر رخداد برخي رويدادهاي ديگر در سطح ملي، منطقه‌اي و بين‌المللي به‌شكل برداشت‌هاي امنيتي متفاوتي در رؤساي جمهور اين كشور و به‌دنبال آن، تغيير در برخي سياست‌گذاري‌هاي امنيتي چين نسبت به منطقۀ آسياي مركزي را منجر شد. براي نمونه مي‌توان به شكل‌گيري پيوندهاي جديد امنيتي و طرح و اجراي قوانين و مقررات جديد ضدتروريستي در دورۀ رياست‌جمهوري شي جين‌پينگ اشاره كرد. با استفاده از روش كتابخانه‌اي پرسش اصلي نوشتار پيش رو، بر مبناي «چگونگي ‌‌‌‌تأثيرپذيري سياست خارجي منطقه‌گراي چين در مورد آسياي مركزي از ملاحظۀ رويارويي با تروريسم در دورۀ هو و شي» شكل‌گرفته است. اين فرضيه بيان شده است: سياست خارجي چين دربارۀ منطقۀ آسياي مركزي در دورۀ شي جين‌پينگ در مقايسه با هو جين‌تائو، از جهت‌گيري امنيت‌گراي بيشتري به‌ويژه بر مبناي مبارزه با تروريسم، برخوردار شده است.