تحليل سيستمي وضعيت به‌كارگيري انرژي بادي در كشور با استفاده از رويكرد سيستم نوآوري فناورانه

با توجه به رشد روزافزون تقاضاي انرژي در دهه هاي آينده انتظار مي رود كه انتشار فناوري هايي كه اتكا به سوخت هاي فسيلي را كم مي كنند به ويژه استفاده از انرژي هاي تجديدپذير با استقبال بيشتري در نواحي اي كه ميزان تقاضاي انرژي آنها بيشتر است همراه شود. به انرژي هاي ناشي از فرايندهاي طبيعي كه مكررا تجديد مي شوند، انرژي تجديدپذير يا انرژي نو مي گويند. انرژي باد يكي از اين انواع انرژي هاي نو يا تجديدپذير مي باشد كه با استفاده از فناوري توربين هاي بادي، انرژي باد را به انرژي الكتريكي تبديل مي كند. در بين انرژي‌هاي تجديد پذير، انرژي باد يكي از اقتصادي‌ترين روش‌هاي توليد برق و تضمين‌كننده بخش قابل توجهي از بحث امنيت انرژي است و در كشور ما نيز استفاده از اين فناوري مورد توجه قرار گرفته است. در اين پژوهش ضمن پرداختن به اين موضوع و ارائه اطلاعات و آماري از وضعيت بكارگيري انرژي بادي در كشور و مناطق مختلف جهان، با رويكرد سيستمي هفت بعد كاركردي كه در واقع فرايندهايي كليدي هستند كه در تكامل سيستم نوآوري فناورانه نقش دارند و اگر سيستم نوآوري بخواهد با موفقيت تكامل يابد بايد در اين ابعاد يعني: توسعه و اشاعه دانش، تاثيرگذاري بر جهت گيري جستجوها و شناسايي فرصت ها، شكل دهي به بازارها، بسيج منابع، تجربيات كارآفرينانه و مديريت ريسك و عدم اطمينان، مشروعيت بخشي و توسعه ي اثرات جانبي، خوب عمل كند را مورد توجه قرار داده سپس ماهيت مكانسيم هاي مسدود كننده مورد تحليل قرار مي گيرد و تلاش مي شود بر مبناي آن مباني منطقي براي مداخلات سياستي مشخص شود.