چالش‌ها و فرصت‌هاي همگرايي منطقه‌اي اكو ازمنظر تئوري كاركردگرايي

همگرايي منطقه‌اي فرايندي است كه به صورت تدريجي شكل مي‌گيرد و به تشريح اين امر توجه دارد كه چگونه و چرا دولت‌ها از داشتن حاكميت كامل دست مي‌كشند و روش‌هاي جديدي را براي رفع اختلاف‌هاي ميان خود به‌كار مي‌برند. سازمان اكو از زمان تأسيس نتوانسته است موفقيت شاياني به دست آورد. پژوهش حاضر بر محور اين پرسش شكل مي‌گيرد كه چه عاملي بيشترين نقش را در عدم همگرايي منطقه‌اي در سازمان اكو داشته است؟و در پاسخ به اين سؤال اين فرضيه مطرح شد كه به‌نظر مي‌رسد ناديده گرفتن كاركردهاي فضايي و جغرافيايي در ايجاد همگرايي مهم‌ترين عامل عدم همگرايي منطقه‌اي در سازمان اكو بوده است. ازاين‌رو پژوهش حاضر با روش توصيفي ـ تحليلي و به شيوه‌اي اسنادي به بررسي چالش‌ها و فرصت‌هاي همگرايي كشورهاي عضو اكو پرداخته است. نتايج تحقيق نشان‌دهنده تأثير منفي چالش‌هاي جغرافيايي بر مناسبات سياسي، اقتصادي و فرهنگي در همكاري و همگرايي اعضاي اكو و همچنين مغفول ماندن فرصت‌هاي جغرافيايي در فرايند همگرايي است.