چگونگي مفصل‌بندي دلالت‌هاي فرهنگي ـ سياسي در گفتمان امام خميني (ره)

امام خميني (ره) در برابر انديشه‌هايي كه شعارهاي نوگرايي، تحول‌پذيري، تجددطلبي، مطلق‌گريزي و ابطال‌پذيري را بيان مي‌كردند، مدل نويني از نظام سياسي مطرح ساخت كه بنيان و ساختار اسلامي را به همراه داشت و پايه‌هاي ساختارهاي بين‌المللي را تغيير داد. اين امر به روي كار آمدن نسل چهارم نظريه‌پردازان در عرصه بين‌المللي منجر شد كه بر عامل فرهنگي تمركز داشتند و در برابر نسل سوم نظريه‌پردازان كه نسلي ساختارگرا و جبري بود، قيام كردند. اين مقاله با استفاده از نظريه و روش تحليل گفتمان با خوانش لاكلا و موفه به‌‌دنبال بررسي چگونگي مفصل‌بندي دال‌هاي سياسي ـ فرهنگي در گفتمان امام خميني (ره) است. ادعاي مقاله آن است كه مفصل‌بندي بديع دال‌هاي شناور در نظام‌هاي معاني مختلف و تلفيق ديدگاه‌هاي سنتي و مدرن و قرار دادن انديشه‌هاي اسلامي مردم‌سالار به‌عنوان دال مركزي باعث هژموني گفتمان امام خميني (ره) شده است. نتايج تحليل حاكي از آن است كه در مركز گفتمان امام خميني (ره)، اسلام يك دين متعالي و مردم‌سالار بود كه همه فضاها و زواياي زيستماني بشري را دربرگرفته و دال‌هاي كليدي چون تحول فرهنگي، فرهنگ پيشرو، آموزش، خودباوري و پيشرفت، آزادي، برابري، مشاركت همگاني، وحدت، امت واحده اسلامي، قانون، نقد غرب، روابط انساني، انتظار مثبت و ولايت‌ فقيه را آبستن معنا كرده است.