رتبه بندي استان هاي كشور براساس شاخص هاي حمل و نقل جاده اي

حركت مسافر، كالا و اطلاعات مولفه اصلي جوامع امروزي محسوب مي‌شود. هدف از سيستم‌هاي حمل و نقلي پركردن فاصله بين مكان‌هاي جغرافيايي كه توليد سفر را انجام داده و كالا و مسافر توسط مجموعه اي از مقصدها جذب مي‌‌شود. ايران كشور گسترده‌اي است كه مراكز شهري و روستايي، توليد و مصرف به صورت ناهمگوني در سطح آن پراكنده شده‌اند. سيستم‌هاي حمل و نقل جاده‌اي بين اين مراكز ارتباط برقرار مي‌كند. از سويي ايران در مسير بزرگراه‌هاي بين‌المللي قرار دارد كه پل ارتباطي بين شرق و غرب جهان محسوب مي شوند، كشورهاي مختلف از ايران به عنوان كريدور عبور استفاده مي‌كنند. از اين‌رو شبكه حمل و نقل جاده‌اي به صورت گسترده‌اي در سطح كشور پراكنده شده است و پتانسيل بالايي براي توسعه مناطق و كاهش سطح نابرابري‌هاي فضايي دارد. همچنين استان‌هاي كشور از نظر شاخص‌هاي حمل و نقلي و عملكردي دريك سطح قرار ندارند. هدف اين مقاله تعيين رتبه و جايگاه استان‌هاي كشور براساس شاخص هاي حمل و نقل جاده‌اي است كه از روش الكتره III براي رتبه‌بندي استفاده شده است. روش الكتره يكي از روش‌هاي رتبه‌بندي است كه از طريق مقايسه گزينه‌ها با هم، گزينه برتر را مشخص مي‌كند و در نهايت امكان رتبه‌بندي گزينه‌ها را فراهم مي‌آورد از نرم افزار DIVIZ براي رتبه‌بندي گزينه‌ها استفاده شده است. براي رتبه‌بندي از داده‌هاي حمل و نقل جادهاي استفاده شده است، براساس 5 معيار (امورايمني و ترافيك، برنامه ريزي حمل ونقل هوشمند، امور فني و زيربنايي، حمل مسافر، حمل كالا) رتبه بندي انجام شده است. براساس نتايج تحقيق استان تهران بالاترين رتبه را دارد پس از آن استان قزوين در رتبه دوم و استانهاي كرمانشاه، البرز و مركزي به‌صورت مشترك در رتبه سوم و استان‌هاي كرمان و سيستان و بلوچستان در انتهاي ليست واقع شده‌اند.