گفتمان‌هاي جمعيتي در ايران: سياست و بازتوليد رسانه‌اي

هدف سياستگذاري ها ايجاد بهبود در روندهاي اجتماعي است و موفقيت آنها به اين بستگي دارد كه افراد جامعه در سطح فردي آن را پذيرفته و متناسب با آن تغيير رفتار دهند. بنابراين در اين مقاله پس از مرور گفتمان هاي علمي جمعيت شناسي و گفتمان هاي سياسي حاكم بر ايران كه سياست هاي جمعيتي كشور را متأثر مي سازند با استفاده از روش تحليل گفتمان انتقادي، گفتمان هاي جمعيتي مرتبط با اين گروه ها را در و گفتمان «بحراني» سه سطح توصيف، تفسير و تبيين نشان مي دهد كه گفتمان برخي از گروه هاي ذي نفع است. همچنين در مرحله تبيين با تشريح فرايندهاي نهادي و اجتماعي اين «طبيعي» مربوط به جمعيت شناسان گفتمان ها نشان داده مي شود كه گفتمان بحراني در رسانه ها با توجه به وجوه مختلف گفتمان و با شدت بيشتري بازتوليد شده، حال آنكه گفتمان طبيعي، تنها از بعد توسعه مورد توجه واقع شده است.