ابعاد بهره وري بر اساس آموزه هاي ديني

بهره‌وري از مفاهيمي است كه مي‌توان با رويكردهاي مختلفي مانند اقتصادي، مديريتي، اخلاقي، سياسي و ... به تحليل آن پرداخت كه سطح تحليل هر‌كدام نيز متفاوت است و پژوهش‌هاي گذشته نيز در سطح فردي، خانوادگي، گروهي، سازماني و يا ملي به بررسي آن پرداخته‌اند. هدف مقاله حاضر استخراج ابعاد بهره‌وري بر‌اساس آموزه‌هاي ديني با رويكردي مديريتي و ملي است. روش انجام اين پژوهش، كيفي با رويكرد استقرايي است. به‌منظور استخراج مطالب، از روش تحليل محتوا استفاده شده و منابع مورد بررسي كتب نهج‌البلاغه و ميزان‌الحكمه است. نتايج به‌دست‌آمده بر‌اساس داده‌هاي پژوهش بيانگر دو سطحِ فردي و مديريتي و چهار بعد است. در سطح فردي، هر شخص بايد ظرفيت‌هايي را در ذهن و رفتارخويش به‌وجود آورد. در بُعد ذهني نگرش‌هايي مانند خيرخواهي، ايثار و ... به ذهنيت فرد نسبت به جهان خارج مربوط مي‌شود كه بستر اوليه خلق بهره‌وري ماست. در بُعد رفتاري (عيني) بايد تعاملات بين‌فردي سامان پيدا كند؛ مانند تلاش براي امرار معاش، برنامه‌ريزي روزانه و دوري از سستي و تنبلي. در سطح مديريتي نيز توصيه‌هايي براي مديران و مسئولان آورده شده است كه با رعايت آن مي‌توان فضاي كلي جامعه را سالم و حامي بهره‌وري كرد. اين توصيه‌ها نيز به دو بُعد ذهني و رفتاري تقسيم مي‌شوند.