چكيده فارسي :
اميد از جمله موضوعاتي است كه همواره مورد توجه اديان و مذاهب اخلاق‌محور، بوده است. در آموزه‌هاي قرآن و روايات، ابعاد مختلف اين مسئله با واژگاني چون، رجا، أمل، تمني و طمع، مورد بررسي قرار گرفته است. اميد به‌معناي داشتن انتظار مثبت براي رسيدن به هدف و داراي حداقل چهار مؤلفه اصلي: اهداف، باور به اسباب و علل، توكل به خدا و تلاش است. مهم‌ترين يافته‌هاي مقاله حاضر آن است كه در آيات قرآن هدف، دستيابي به قرب الهي و مقام خلافت الهي است و تهذيب نفس، افزايش شوق و محبت به خدا و اصلاح و تربيت و صدور اعمال نيك از پيامدهاي اميد، در آموزه‌هاي اسلامي و آيات قرآن دانسته مي‌شود. انساني كه از فقدان معنا در زندگي رنج مي‌برد و امور زندگي مادي او را ارضا نمي‌كند، فقط اعتقاد به مبدأ هستي و اميد به رحمت بي‌انتهاي او و لقاي پروردگار، روزنه‌اي در دل او مي‌افكند كه تسلي‌بخش روح خسته و آزرده او مي‌گردد و هيچ‌گاه در فراز و فرودهاي زندگي احساس تنهايي نمي‌كند.
چكيده لاتين :
Hope has always been a considerable topic in ethics and religions. In the teachings of the Qur'an and traditions, various aspects of this issue have been studied with such terms as, raja, amal, tamanni, and tama`. Hope, with the meaning of having a positive expectation for attaining the goal, has at least four main components: goals, belief in causes and reasons, trust in God and effort. The most important findings of this paper lie in the fact that in the Quranic verses, the goal is to achieve Divine revelation, the position of Divine caliphate, the knowledge of the soul, love for God, reformation, education and ability to do good deeds. Those suffering from lack of meaning in their life and are not satisfied, with material, only believing in the Origin of the being and the hoping His unlimited mercy and meet, would make his/her heart bright and peaceful and never would feel loneliness in life.
