آسيب شناسي مقالات پژوهشي، بررسي موردي؛ مقالات علوم سياسي

چرا بسياري از مقالات پژوهشي داخلي در حوزه هاي علوم انساني سهم اندكي در بسط و گسترش حوزه ي نظري خود دارند. چه چيزي را فرو م يگذارند و به لحاظ روشي، چه كارهائي را بايستي در پيش گيرند تا از آزمون استاندارد ها و معيارهاي متعارف توليد انديشه، سر بلند بيرون آيند.هدف ما در اين مقاله آن است كه با بررسي چند مقاله به صورت عيني برخي از مشكلات اساسي اين مقاله ها را نشان دهيم. روش ما در اين جا، نخست انتخاب تصادفي ده مقاله و سپس تقليل آن به پنج مقاله بوده است. مقاله ها را ازحوزه اي انتخاب كرديم كه با آن آشنا هستيم (علوم سياسي) و همه ي آن ها تازه ترين مقاله هاي منتشر شده در نشريات علمي پژوهشي هستند. يافته هاي ما در اين مقاله نشان مي دهد كه مهم ترين ايراد و آسيب اين مقالات نداشتن سهم افزايشي/ افتراقي در آن با پشتوانه ي عيني و ( ادعايي علمي ) يا به عبارت ديگر ( تز حوزه) است. اين مشكل برآمده از اين است كه مقالات فاقداستدلال هاي نظري هستند و از اين رو، در بهترين حالت وجه ترويجي و مروري دارند. ضمن آنكه در جريان بررسي، به ايرادهاي ديگري از آنها اشاره كرده ايم و به صورت مختصر پيشنهادهاي اصلاحي كوتاهي نيز افزوده ايم. نتيجه برآمده از اين بررسي ساده است: مقاله اي نوآورانه، تأثيرگذار و سودمند است كه ادعايي نو و راديكال با پشتوانه اي از فكت ها (تز)داشته باشد و مقالات مورد بررسي ما فاقد اين ويژگي مهم هستند.