بررسي چگونگي بهره‌گيري از روايات در تفسير قرآن به قرآن (مطالعه موردي تفسير سوره بقره از تفسير تسنيم)

A Study of the How of Using Traditions in Qur'an to Qur'an Commentary (A Case Study of Surah al-Baqarah as Interpreted in the Commentary Tasnim)

تفسير كه به پرده برداشتن از چهره كلمات و جملات آيات قرآن تعريف شده، روش‌هايي دارد كه ازجمله آنها روش تفسير قرآن به قرآن است. در اين روش برخي با ادعاي كفايت قرآن براي بيان معاني خويش، نيازي به استفاده از روايات در تفسير آيات نمي‌بينند. در ميان تفاسير شيعه، ازجمله تفاسير مدعي پيروي از اين روش، تفسير تسنيم است. در اين تفسير كه تكمله تفسير الميزان شمرده شده، مفسر با جدا نمودن بخش روايي از بخش تفسير، تلاش كرده در كشف مداليل و مقاصد آيات از خود آيات كمك گيرد، از اين‌ رو مفسر از قرآن‌بسندگان در تفسير شمرده شده است. اين مقاله با مروري در اين تفسير، نشانگر آن است كه نمي‌توان مفسر را از قرآن‌بسندگان در تفسير شمرد؛ زيرا به جز در بخش «بحث روايي» و قسمت‌هاي «اشارات و لطائف» در بخش تفسير اين كتاب نيز در مواردي از روايات استفاده شده است و اين خود نقضي بر ادعاي قرآن‌بسندگي در اين تفسير و نشاني از عدول مفسر از مبناي خود در تفكيك جايگاه تفسير قرآن به قرآن از مباحث روايي است. اين موارد اغلب در تعيين مصداق و كشف مراد از واژگاني است كه در معناي آنها ابهام وجود داشته است.

Interpretation defined as revealing the face of the words and sentences of the Quranic verses, has methods including the method of Quran to Quran commentary. In this way, some people do not need to use narrations in the interpretation of verses by claiming the adequacy of the Quran to express their meanings. Among the Shia's commentaries, one claiming its being relied on this method is that of Tasnim. In this commentary, counted as a complement of al-Mizan, the author, separating the narrative part of the commentary section, has tried to use the verses themselves in finding the meanings and intentions of the verses, on this basis, the author has been counted among those believing in sufficiency of the Quran in commentary. A review of the commentary, however, would make it clear that the author may not be regarded as those believing in the Quran`s sufficiency in commentary. The reason lies in the fact that the author in the sections other than those of traditions and remarks, in cases has used traditions also. Such an action may be regarded as a breach of the method. The breach cases often have occurred in finding the extensions and intentions of the ambiguous words.