تحليل فردگرايي در شبكه هاي اجتماعي مجازي

An analysis of Individualism in Virtual Social Networks

در ميانِ انديشمندان و جامعه‌ شناسانِ ايراني مجادله‌اي مبني بر فردگرا يا جمع‌گرا بودن جامعۀ ايراني وجود دارد؛ اما اين مجادله و همچنين پژوهش‌هاي تجربي در مورد فردگرا يا جمع‌گرا بودن جامعۀ ايران فارغ از توجه به زندگي ايراني‌ها در شبكه‌هاي اجتماعي مجازي، شكل‌ گرفته و انجام‌ شده است. حال‌ آنكه با گسترش استفاده از اين شبكه‌ها در سال‌هاي اخير لازم است تا جمع‌ گرايي و فردگرايي در نسبت با شبكه‌هاي مجازي نيز مورد مطالعه قرار گيرد. براي مطالعۀ اين موضوع در اين پژوهش، كار با نظريۀ فردگرايي شبكه‌اي بري وِلمن (2012) آغاز گرديد و در نهايت اين مفهوم باز تعريف و مقياسي براي سنجش آن ساخته شد؛ بنابراين يكي از نوآوري‌هاي اين پژوهش ساخت مدل اندازه‌گيري براي اين مفهوم بوده است. يافته‌هاي به‌ دست‌ آمده نشان از فردگرايي شبكه‌اي در سطح متوسط دارد و به‌ طوركلي مي‌توان گفت كنش‌هاي فردگرايانه و جمع‌گرايانه در سطوح مختلف در شبكه‌هاي اجتماعي مجازي ديده مي‌شود. همچنين يافته‌هاي جديد نشان مي‌دهد خانواده‌گرايي به‌ عنوان يكي از فرهنگ‌هاي عمومي جامعۀ ايران در شبكه‌هاي مجازي نيز نقش چشمگيري دارد. در نهايت مي‌توان گفت مقياس فردگرايي شبكه‌اي ساخته‌شده در اين پژوهش كه براي اولين بار سنجش شده است مي‌تواند الگوي مناسبي در مطالعه فردگرايي در فضاي مجازي باشد كه لازم است اصلاح و دوباره سنجش شود.

The debate regarding the individuality or collectivity of the Iranian society is still alive among the Iranian scholars and sociologists. But, in these debate and also experimental researches on the individualism or collectivism of Iranian society one will notice that no attention has been paid to virtual social networks. However the participation in the virtual social networks has become an important part of Iranians` everyday life, and so it is necessary to examine collectivism and individualism with regard to these networks. In order to study this topic the following inquiry has been started by examining the networked individualism theory of Barry Wellman (2012) and after redefining of the concept, we have made a scale for measuring it. Therefore, one of the innovations in this study is creating a scale for this concept. The results showed that networked individualism exists at a moderate level. Also, the new findings suggest that familism, as a public culture of Iranian society in virtual networks also plays a significant role. Finally, it can be said that the networked individualism`s scale developed in this research, which has happened for the first time, can be a sufficient tool for the study of individualism in cyberspace that needs to be rectified and measured.