مقايسه حل مسأله اجتماعي، تكانشوري و خودكارآمدي در دانش آموزان زورگو و عادي

هدف اصلي پژوهش حاضر مقايسه­ ي حل مسأله اجتماعي، تكانشوري و خودكارآمدي در دانش آموزان زورگو و عادي بود. براي وصول به اين هدف، از بين جامعه آماري پژوهش حاضر كه شامل كليه دانش آموزان زورگو و عادي مدارس شهرستان اردبيل در سال­ تحصيلي 94-1393 بودند،60 دانش آموز به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي به عنوان دو گروه مورد مطالعه(30 دانش آموز عادي و 30 دانش آموز زورگو) انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي حل مساله اجتماعي لانگ و كسيدي، تكانشوري بارات و خودكارآمدي شرر استفاده شد. ضمن آنكه روش تحقيق پژوهش حاضر علي_ مقايسه­ اي بود، براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيري استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين دانش آموزان زورگو و عادي از لحاظ حل مسأله اجتماعي، خودكارآمدي و تكانشوري تفاوت معني داري وجود دارد. بدين معني كه دانش آموزان زورگو از لحاظ حل مساله اجتماعي و خودكارآمدي نسبت به دانش آموزان عادي در سطح پايين تري قرار داشتند ولي از از نظر تكانشوري در سطح بالايي بودند. با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر مي‌توان نتيجه گرفت كه حل مساله اجتماعي، تكانشوري و خودكارآمدي به عنوان عامل روانشناختي مهم در پيش بيني زورگويي عمل مي كند و توجه به آنها مي‌تواند نقش مهمي در پيشگيري از زورگويي دانش آموزان داشته باشد.