بررسي رابطه باورهاي ناكارآمد و سبك‌هاي مقابله اي با گرايش به رفتارهاي پرخطر در نوجوانان دختر دبيرستاني 14 تا 18 ساله شهر قم

هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه باورهاي ناكارآمد و سبك‌هاي مقابله‌اي با گرايش به رفتارهاي پرخطر در نوجوانان دختر دبيرستاني 18-14 ساله شهر قم بود. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه نوجوانان دختر 18 تا 14 ساله دبيرستاني مشغول به تحصيل در دبيرستان‌هاي شهرستان قم در سال تحصيلي 95- 1394 بودند. 144 نفر از آنان به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. آنان پرسشنامه‌هاي باورهاي ناكارآمد، سبك‌هاي مقابله‌اي و خطرپذيري نوجوانان را تكميل نمودند. روش اجراي پژوهش توصيفي پيمايشي از نوع همبستگي بود. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از همبستگي و رگرسيون گام به گام استفاده شد. نتايج همبستگي پيرسون نشان داد بين باورهاي ناكارآمد با گرايش به رفتارهاي پرخطر در نوجوانان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنين سبك مقابله‌اي مسئله مدار با گرايش به رفتارهاي پرخطر رابطه منفي و معني‌دار و سبك مقابله‌اي هيجان مدار با گرايش به رفتارهاي پرخطر رابطه مثبت و معني‌دار دارد. نتايج حاصل از رگرسيون گام به گام براي پيش‌بيني گرايش به رفتارهاي پرخطر از روي باورهاي ناكارآمد نشان داد در گام اول نياز به راضي كردن ديگران، در گام دوم آسيب‌پذيري- ارزشيابي عملكرد، در گام سوم نياز به تأييد ديگران و در گام چهارم موفقيت – كمال‌طلبي قادر به پيش‌بيني 47 درصد از تغييرات گرايش به رفتارهاي پرخطر مي‌باشند علاوه بر اين نتايج حاصل از رگرسيون گام به گام براي پيش‌بيني گرايش به رفتارهاي پرخطر از روي راهبردهاي مقابله‌اي نشان داد در گام اول سبك هيجان­ مدار و در گام دوم سبك مسأله ­مدار قادر به پيش‌بيني 38/9 درصد از تغييرات گرايش به رفتارهاي پرخطر هستند.