رابطه‌ي توانايي حل مسئله اجتماعي با حافظه كاذب در نوجوانان بزهكار و عادي

هدف از انجام اين پژوهش، بررسي رابطه توانايي حل مسئله اجتماعي با حافظه كاذب در نوجوانان بزهكار و سالم بود. اين مطالعه از نوع تحقيقات همبستگي بود. نمونه مورد مطالعه اين پژوهش را تعداد 53 نفر از نوجوان بزهكار مقيم كانون اصلاح و تربيت شهر تهران و 48 نوجوان غير بزهكار شاغل به تحصيل در دبيرستآن‌هاي شهر تهران كه با استفاده از روش تصادفي انتخاب شدند، تشكيل داد. از فرم كوتاه پرسشنامه مهارت‌هاي حل مسئله اجتماعي و ابزار بررسي حافظه كاذب (الگوي DMR) جهت جمع‌آوري اطلاعات استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها علاوه بر روش هاي آمار توصيفي از روش همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون ساده در نرم‌افزار آماري SPSS استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه در نوجوانان بزهكار، جهت‌گيري مثبت حل مسئله و سبك منطقي حل مسئله با حافظه كاذب همبستگي مثبت و معناداري دارد. در نوجوانان سالم، جهت‌گيري منفي حل مسئله و سبك تكانشي-بي دقتي حل مسئله با حافظه كاذب همبستگي منفي و معناداري دارد. همچنين يافته‌هاي حاصل از اين پژوهش نشان داد كه حافظه كاذب، ابعاد سازگارانه حل مسئله را به صورت مثبت (352 /0=β) و ابعاد ناسازگارانه حل مسئله را به صورت منفي (368 /0-=β) پيش‌بيني مي‌كنند.