نقش تعلل ورزي، خود تنظيم‌گري و باورهاي فرا شناختي در پيش‌بيني فرسودگي تحصيلي دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه

هدف پژوهش حاضر نقش تعلل ورزي، خود تنظيم‌گري و باورهاي فرا شناختي در پيش‌بيني فرسودگي تحصيلي دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه بود. اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه­ ي آماري اين پژوهش را كليه دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه شهر مشكين‌شهر در سال تحصيلي 92-91 تشكيل مي­دهند. آزمودني­ هاي پژوهش شامل 120 نفر از دانش‌آموزان دختر شهر مشكين‌شهر بود كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي از بين مدارس اين شهر انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از مقياس تعلل ورزي دانش‌آموزان (PASS)، مقياس خود تنظيم‌گري، مقياس باورهاي فراشناختي و مقياس فرسودگي تحصيلي استفاده شد. يافته‌ها به روش آماري ضريب همبستگي، رگرسيون چندمتغيري و تحليل مسير تجزيه و تحليل شدند. نتايج ضريب همبستگي نشان داد كه ارتباط مثبت و معني‌داري بين باورهاي فراشناختي، تعلل ورزي با فرسودگي تحصيلي وجود دارد (001 /0>P). همچنين بين خودتنظيمي با فرسودگي ارتباط منفي و معني‌داري وجود دارد (001 /0>P). نتايج تحليل مسير نشان دادند كه تعلل ورزي و باورهاي فراشناختي به واسطه خود تنظيم‌گري بر فرسودگي تحصيلي تأثير مي‌گذارند. دانش ­آموزاني كه با خود تنظيم‌گري بيشتر از راهبردهاي شناختي و فراشناختي بيشتري استفاده مي‌كردند. تعلل ورزي پايين ­تري داشتند و در نتيجه پيشرفت تحصيلي آنها بيشتر بود.