اثر بخشي آموزش واقعيت درماني بر مسئوليت پذيري و دلزدگي زناشويي در دانشجويان متاهل دانشگاه آزاد

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي واقعيت درماني بر افزايش مسئوليت پذيري و دلزدگي زناشويي دانشجويان متاهل بود. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي بود. در اين پژوهش جامعه ي آماري شامل تمام دانشجويان متاهل رشته روان شناسي مقطع كارشناسي ارشد بودند. گروه نمونه مشتمل بر 40 زوج بود كه براساس ملاك هاي ورود و خروج به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفي به دوگروه 20 زوجي تقسيم شدند و پيش و پس از انجام مداخلات، با استفاده از ابزارهاي پژوهش، مورد ارزيابي قرارگرفتند. ابزار هاي پژوهش شامل پرسشنامه مسوليت پذيري و مقياس دلزدگي زناشويي بودند. داده هاي پژوهش با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيري مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج تحليل هاي آماري نشان داد، روش واقعيت درماني با اندازه اثر 28 /. بر افزايش ميزان مسئوليت پذيري و با اندزه اثر 33 /. بر كاهش دلزدگي زناشويي زوجين اثربخش بوده است. در پايان دانشجوياني كه آموزش هاي مربوط به واقعيت درماني را دريافت كرده بودند ياد گرفتند كه براي دستيابي به اهداف خود، بايد رفتارهاي مسئولانه اي را انتخاب كنند و مسئوليت پيامد انتخاب هايشان را بپذيرند تا از نااميد شدن آنها نسبت به بستر خانواده و اعضاي خانواده پيشگيري شود.