ارزيابي اثربخشي بكارگيري مدل طراحي آموزشي ديك و كري در آموزش ضمن خدمت كاركنان دانشگاه

اهداف: يكي از دغدغه‌هاي امروز سازمان‌ها در بحث آموزش‌هاي ضمن خدمت و توسعه كاركنان، اثربخشي دوره‌هاي آموزشي است. هدف اين مطالعه، به‌كارگيري و سنجش اثر بخشي مدل طراحي آموزشي ديك و كري در برنامه‌هاي آموزش ضمن خدمت كاركنان بود. روش: روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي بود كه از طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل استفاده شد. جامعه آماري اين پژوهش كاركنان شركت كننده در برنامه آموزشي منتخب در دانشگاه فردوسي مشهد بود كه 60 نفر انتخاب شدند و به گروههاي آزمايش و كنترل انتساب تصادفي يافتند. ابزارهاي گردآوري داده‌ها شامل دو پرسش‌نامه جهت سنجش رضايت، نگرش و آزمون پيشرفت تحصيلي جهت ارزيابي اثربخشي يادگيري فراگيران بود. روايي ابزارها از طريق روايي محتوايي و پايايي آن‌ها از آلفاي كرونباخ و كودر- ريچاردسون احراز گرديد. يافته‌ها: در خصوص مولفه‌هاي تشكيل دهنده اثربخشي نتايج نشان داد كه فراگيران در گروه آزمايش رضايت بيشتر، نگرش مثبت تر، و يادگيري بهتردر قياس با دوره‌هاي آموزشي موجود داشتند. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي تحقيق مي‌توان نتيجه گيري نمود به‌كارگيري مدل طراحي آموزشي ديك و كري در آموزش‌هاي ضمن خدمت دانشگاهي موجب افزايش اثربخشي دوره‌هاي آموزشي مي‌شود.