تاثير پايبندي سازماني بر رفتارهاي انحرافي در محيط كار در پرتو تعلق خاطر كاري و سرمايه هاي روان شناختي

اين پژوهش در پي بررسي نقش واسط پايبندي سازماني كاركنان در رابطه بين تعلق خاطر كاري و سرمايه هاي روان شناختي بر رفتارهاي انحرافي در محيط كار آنان و همچنين بررسي اثر تعديل گر سن كاركنان در رابطه بين پايبندي سازماني و رفتارهاي انحرافي در محيط كار است. پژوهش حاضر در نمونه-اي شامل 522 نفر از كاركنان مناطق سيزده گانه شهرداري مشهد، به وسيله پرسشنامه اي مبتني بر 67 سوال انجام شد. روايي سازه هاي پرسش نامه با استفاده از تكنيك تحليل عاملي تاييدي و نرم افزار AMOS مورد ارزيابي قرار گرفت. انسجام دروني ابزارهاي مورداستفاده با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ ارزيابي شد. نتايج نشان داد افزايش سرمايه هاي روان شناختي و پايبندي سازماني كاركنان باعث كاهش بروز رفتارهاي انحرافي در محيط كار مي شود؛ همچنين با افزايش سرمايه هاي روان شناختي در اين كاركنان، سطح تعلق خاطر كاري آنان نيز افزايش مي يابد. كاركناني كه تعلق خاطر كاري و سرمايه هاي روان شناختي بالاتري دارند و همچنين كاركناني كه داراي سن بيشتر از 40 سال هستند، به سازمان خود بيشتر پايبند بوده و تمايل كمتري به بروز رفتارهاي انحرافي در محيط كار دارند.

فاقد چكيده مي باشد