شناسايي رابطه بين مديريت استعداد با عدم تمايل به ترك خدمت كاركنان فاتب

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه مديريت استعداد با عدم تمايل به ترك خدمت كاركنان فاتب در فرماندهي انتظامي تهران بزرگ است. روش پژوهش آن توصيفي - همبستگي و ابزار جمع‌آوري اطلاعات پرسش‌نامه است. جامعة آماري اين پژوهش، كليه كاركنان نيروي انتظامي تهران بزرگ در سال 1394 بوده است كه به شيوه نمونه‌گيري تصادفي و با استفاده از فرمول كوكران تعداد 375 نفر انتخاب شد. ابزار مورد استفاده گردآوري اطلاعات پرسش‌نامه‌اي با 42 سؤال (24 سؤال مربوط به مديريت استعداد و 18 سؤال مربوط به ترك خدمت ) بوده است كه توسط محقق تهيه و به وسيلة آن شش بعد مديريت استعداد (استعدادخواهي، استعدادشناسي، استعداد‌گزيني، استعدادسنجي، استعدادگماري، استعدادداري) و ارتباط آنها با عدم تمايل به ترك خدمت در بين كاركنان فاتب اعم از (پيماني و پايور) مورد سنجش قرار گرفته است. روايي محتوايي پرسش‌نامه با استفاده از نظر خبرگان و مباني نظري پرسش‌نامه طراحي شده و داراي روايي محتوايي است. هم‌چنين براي سنجش پايايي پرسش‌نامه پژوهش از روش همساني دروني ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد كه ضريب آلفاي به‌دست آمده 95 درصد است كه حاكي از پايايي بالاي ابزار پژوهش است. براي آزمون معناداري فرضيه‌هاي پژوهش از آزمون كالموگروف اسميرنف و آزمون دوجمله‌اي استفاده شد. در اين آزمون‌ها وضعيت مديريت استعداد در فاتب، رابطه مديريت استعداد با عدم تمايل به ترك خدمت كاركنان فاتب سنجيده شد كه نتايج به‌دست آمده نشان داد، فرايند مديريت استعداد در فاتب از تمامي ابعاد فوق از شرايط مناسبي برخوردار نيست و فقط از بعد استعداد سنجي از وضعيت مناسبي برخوردار بوده است. ضمن اينكه بين مديريت استعداد با عدم تمايل به ترك خدمت رابطه معناداري وجود دارد.