نسبت مهارت« توصيف كلامى » تربيت دانشجويان معمارى و تربيت دانشجويان معمارى

توصيف كلامى يك بنا، مهارت بيان فهم آن بر محمل كلمات است. در آموزش دانشجويان در دانشكده هاى معمارى بر تربيت تصويرى دانشجويان تأكيد به جايى دارند، در حالى كه بر تربيت كلامى آ نها كمتر توجه مي شود. قبل از آنكه بنايى را دانشجويانِ معمارى طراحى كنند، توصيف كلامى آن ها را در معرفى بر قالب كلمات به مخاطب توانمند مي كند. در سطح ديگر، پروژه هاى معمارى يا بناهاى ساخته شدة دانشجويان است كه با مهارت توصيف كلامى تا حدودى فهميده مى شوند. با اين نگاه اعتبار بيرونى مهارت توصيف كلامى تنها به بيان فهم بناهاى متعين محدود نمى گردد و در فرايند طراحى معمارى، به تناسب موضوع و شخص طراح، در منزل هاى آغازين، ميانى، و پايانى مؤثر خواهد بود. بنا بر اين هم استادان و هم دانشجويان از مخاطبان استفاده از مهارت توصيف كلامى خواهند بود. حدود مهارت توصيف كلامى يك بنا از خواندن صورت بنا تا فهم جوهرة آن و درنهايت فهم انديشة پشتيبان آن را شامل مي شود. از وجوه توصيف كلامى مصاديق معمارى ميتوان به دو وجه عينى و معنايى اشاره كرد. در مرتبة عينى توصيف كلامى، عرصه هايى در مسير رسيدن به مقصد در معمارى تشخيص داده مي شوند. مرتبة معنايى فهم توصيف كلامى نيز ناظر به تشخيص حريم ها در راه تقرب به مقصود است. اين دو سلسله مراتب در عين جدايى به هم آميخته اند. براى توصيف كلامى مطلوب سنجه هايى هست كه از مهمترين آ نها احراز ويژگى « روايتگرى »، « اقناع پذيرى » و « قابليت الصاق به احكام معمارى » است. از يافته هاى نوشتار حاضر، تبلور نوعى تربيت كلامى مختص دانشجويان معمارى است.