فهم تجربه‌ي تغيير يكباره‌ي مكان؛ حس مكان ساكنان و كسبه‌ي خيابان پياده‌راه شده‌ي17 شهريور

ثبات نسبيِ مكان‌ها براي فرد نيز حس ثبات، آشنايي و پيش‌بيني‌پذير بودن محيط زندگي‌اش و درنتيجه حس امنيت درپي دارد. و بر عكس، تغييرات سريع مكان، وقتي خارج از كنترل فرد رخ مي‌دهند مي‌تواند سلامت رواني او را به خطر بيندازد. تغييراتي كه درپي طرح پياده‌راه‌سازي خيابان 17 شهريور رخ داده نيز براي ساكنان و كسبه‌ي اين خيابان يكباره و بدون دخالت ايشان بوده است، به‌گونه‌اي كه زندگي جاري در بافت پيرامون اين خيابان هنوز دوره‌ي التهاب پس از تغييرات را پشت سر نگذاشته است. در اين پژوهش با رويكرد پديدارشناسي و تلاش براي يافتن پاسخ اين سوال بوده است كه مردمي كه زندگي‌شان با اين خيابان گره خورده، تغييرات يكباره‌ي آن را چگونه تجربه و طي مي‌كنند و ابعاد شكل‌دهنده‌ي تجربه‌ي ايشان كدام است؟ اين پژوهش با اتكاء بر روش پژوهش نظريه‌ي زمينه‌اي، به تفسير توصيف‌هايي پرداخته است كه طي مصاحبه با 20 نفر از ساكنان و كسبه‌ي مستقر در خيابان 17 شهريور و بر اساس پرسشنامه‌اي باز به‌دست آمده است. اعتبار مكان، سرانجام مكان، برجسته‌سازي هدفمند، تعميم‌ حس مكان، و حضور «آن‌ها» 5 مقوله‌ي به دست آمده هستند كه تجربه‌ي ‌شركت‌كنندگان را توصيف مي‌كنند و در چارچوب مدلي پارادايمي، فرايند شكل‌گيري تجربه‌ي ابهام در همگاني بودن مكان مقوله‌اي هسته‌اي را تعريف مي‌شوند. يافته‌هاي اين پژوهش اهميت بُعد سياسي تغييرات را در كنار ابعاد فضايي و زماني در حس مكان ساكنان و كسبه نمايان مي‌كند.