تعليم معمار يا تربيت معمار: تأملي در رسالت‌ زمانمند مدرس طراحي معماري

امروزه با افزايش سرعت در اغلب جوانب زندگي بشري اين گمان مي‌رود كه آموزش طراحي معماري نيز مي‌تواند كاملاً سرعت‌پذير شود. در عمل نيز مشاهده مي‌شود دانشكده‌هاي زيادي روي به آموزش فشرده آورده‌اند يا از مدرسان معماري خواسته مي‌شود كه طراحي معماري را به صورت فشرده به دانشجويان بياموزند. پرسش اصلي در مقالة حاضر آن است كه با توجه به ويژگي‌هايي كه مي‌توان براي طراحي معماري برشمرد، آموزش طراحي معماري بيشتر از جنس تعليم است يا تعليم و تربيت؟ آيا مي‌توان براي مدرس كارگاه طراحي معماري از اين باب رسالتي ويژه و زمانمند قائل شد كه ملاحظة آن در بسياري ديگر از رشته‌هاي دانشگاهي موضوعيت ندارد؟ در اين مقاله، با تكيه بر مطالعات كتابخانه‌اي و با روش استدلال منطقي، ضمن مروري اجمالي بر تفاوت‌هاي تعليم صرف با تعليم و تربيت، ويژگي‌هايي براي طراحي معماري احصا مي‌شود. در جريان اين جستجو روشن مي‌شود كه آموزش حقيقي در معماري بيشتر از جنس تعليم و تربيت است تا تعليم يا آموزش صرف. چنين است كه مدرس طراحي معماري نيازمند صرف زمان و وقت كافي در كارگاه است و كار او، با وجود سرعت دنياي مدرن، كاملاً سرعت‌پذير و قابل فشرده‌سازي نيست. انتظار سرعت‌دهي به اين آموزش و وانهادن دانشجويان به آموزش‌هاي فشرده، تعليم و تربيت معماران جوان را مخدوش مي‌كند.