ارزيابي عملكرد حرارتي و بصري پنجره در كلاسهاي درس در اقليم شهر تهران

تأمين شرايط محيطي مناسب براي فضاهاي آموزشي، به دليل تأثير منفي عدم آسايش حرارتي و بصري بر يادگيري و عملكرد دانش‌آموزان، اهميت زيادي دارد. شرايط نامناسب ناشي از گرم شدن بيش از حد فضا و يا خيرگي ناشي از تابش مستقيم خورشيد مي‌تواند با طراحي پنجره‌هاي مناسب كاهش يابد. از آنجايي كه كاربران مجبور به نشستن در مكان‌هاي مشخص در كلاس‌هاي درس هستند، تحليل‌هاي فضايي علاوه بر تحليل‌هاي زماني آسايش ضروري است. در اين پژوهش، با بهره‌گيري از شاخص‌هاي فضاـ زماني آسايش حرارتي و بصري پيشنهادي، اثر طراحي پنجره بر آسايش، با استفاده از شبيه‌سازي ديناميك در يك مدول كلاس درس در جهت‌گيري‌هاي مختلف در شرايط اقليمي تهران، ارزيابي مي‌شود. درصد پنجره، ضريب انتقال حرارت، ضريب عبور نور، ضريب دريافت تابش، و سايبان از جمله پارامترهاي مورد ارزيابي در طراحي پنجره هستند. علاوه بر شاخص‌هاي آسايش حرارتي و بصري، ميزان نياز به انرژي براي تأمين سرمايش و گرمايش در حالت‌هاي مختلف بررسي شده است. بر اساس نتايج، پنجرة مناسب براي كلاس درس در جبهه‌هاي مختلف پيشنهاد مي‌شود. با توجه به نتايجْ پنجره‌هاي با عملكرد بالا، كه ضريب انتقال حرارت پايين و شيشه‌هايي با LSG بالا (ضريب دريافت تابش پايين و ميزان عبور نور بالا) دارند، در همة جهاتْ آسايش حراتي فضاـ زماني را با 35% پنجره تأمين مي‌كنند. هرچند تأمين آسايش بصري در همة جهات، به‌جز شمالي، بدون بهره‌گيري از سايبان‌هاي مناسب، قابل دستيابي نيست. همچنين از شيشه‌هاي با LSG بالا زماني به جاي سايبان‌هاي خارجي مي‌توان استفاده كرد كه بهره‌گيري از آن‌ها به دلايل زييايي، سازه‌اي، و يا ديد امكان ندارد.