زيرساخت سبز: مفهومي مشترك در آموزش دو رشتة طراحي شهري و معماري منظر

با وجود مناقشات اخير در خصوص وجوب حضور دو رشتة طراحي شهري و معماري منظر، بررسي پژوهش‌ها و فعاليت‌هاي دانشگاهي و حرفه‌اي اين دو رشته نشان مي‌دهد كه در هر دو رشته به مفاهيم مشتركي اشاره شده است كه مي‌توان، با همكاري‌هاي بين‌رشته‌اي، به منظور ارتقاي محيط در سطوح هدف، روش، و دستاوردها هم‌افزايي كرد. يكي از اين مفاهيم «زيرساخت سبز» است. هدف در اين پژوهش بررسي جنبه‌هاي مشترك به‌كارگيري مفهوم زيرساخت سبز در فعاليت‌هاي دو رشتة طراحي شهري و معماري منظر از بعد دستاوردهاي طراحي در آموزش رسمي اين دو رشته است. به اين منظور پتانسيل موجود در آموزش كارگاه‌هاي طراحي دانشكده معماري و شهرسازي دانشگاه شهيد بهشتي، كه محملي براي حضور هر دو رشته است، مطالعة موردي اين پژوهش انتخاب شده است. در اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي‌ـ تحليلي تلاش شده است تا در گام اول، با مطالعة اسنادي، سابقه و اهداف به‌كارگيري مفهوم زيرساخت سبز در دستاوردهاي طراحي دو رشته در قالب پروژه‌هاي كارگاهي و موضوع پايان‌نامه‌ها بررسي شود. سپس، در گام دوم، با بهره‌گيري از روش استدلال منطقي، تحليل داده‌ها از طريق مطالعة تطبيقي داده‌هاي به‌دست‌آمده از دستاوردهاي خروجي موجود در دو رشته انجام مي‌گيرد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه گرچه در دو رشته و در دستاوردهاي آن‌ها به ظاهر جنبه‌هاي متفاوتي از زيرساخت سبز دنبال مي‌شود، اما شواهد در بخش فعاليت‌هاي خروجي هر رشته نشان مي‌دهد كه در هر دو اهداف و تجارب مشتركي در قالب دستاوردهاي دروس عملي و پايان‌نامه‌ها مطرح است كه مي‌تواند با پيشرفت نظري به امكان همكاري‌هاي بيشتر و هم‌افزايانه ميان دو رشته، به منظور ارتقاي محيط طبيعي و انسان‌ساخت، كمك كند.