ارزيابي محلات شهري از منظر تطابق با اصول توسعه مبتني بر حمل ونقل همگاني نمونة مورد مطالعه: كوي نصر تهران

در سال‌هاي اخير رويكرد توسعة مبتني بر حمل‌ونقل همگاني در توسعة شهري و منطقه‌اي در جهان مورد توجه بوده است. هرچند در عنوان اين رويكرد به واژة حمل‌و‌نقل همگاني تأكيد شده، تنها وجود سيستم‌هاي سريع حمل‌ونقل همگاني و مجاورت توسعه با آن‌ها كافي نيست. در اين مطالعه، اصول و سنجه‌هاي مكمل حمل‌ونقل همگاني در رويكرد توسعة مبتني بر اين نوع حمل‌ونقل شامل: تغيير نگرش در طراحي، فشردگي، تراكم جمعيتي، اختلاط كاربري، شبكة‌ خيابان‌هاي متصل به يكديگر، شبكة دوچرخه‌سواري، و شبكة پياده‌روي بررسي و روش ارزيابي توسعه‌ها از منظر اين رويكرد، كه از سوي مؤسسة بين‌المللي سياست‌گذاري حمل‌ونقل و توسعه انتشار يافته، شرح داده شده است. با توجه به تفاوت ساختار كالبدي، اقتصادي، و اجتماعي موجود در خاستگاه رويكرد مورد استفاده در اين مطالعه و شرايط شهرهاي ايران، سنجه‌هاي اين روش ارزيابي بررسي شده‌اند. همچنين، براي روشن شدن نحوة كاربرد روش پيشنهادي در محلة كوي نصر، اطلاعات مرتبط با هريك از سنجه‌هاي يادشده به صورت ميداني و اسنادي جمع‌آوري و نتايج تحليل شده است. بر اساس نتايج به‌دست‌آمده، از منظر رويكرد توسعة مبتني بر حمل‌ونقل همگاني، محلة كوي نصر كمتر از نصف امتياز كامل را كسب كرده است و شرايط قابل قبولي ندارد. اين محله هرچند از نظر تراكم جمعيتي و فشردگي مناسب است، كيفيت شبكة پياده‌روي و دوچرخه‌سواري آن با شرايط مطلوب فاصلة زيادي دارد. روش مورد استفاده در اين مطالعه پس از بومي‌سازي جزئيات سنجه‌هاي ارزيابي، براي ساير محلات شهري در ايران نيز مي‌تواند استفاده شود.