تأثير آموزش از طريق تلفن همراه برجنبه‌هاي روانشناختي و تحصيلي دانشجويان

پيشرفت‌هاي سريع در حوزه ارتباطات بي‌سيم، استفاده از تلفن همراه را بسيار افزايش داده است به گونه‌اي كه در محيط‌ هاي آموزشي مبتني بر تلفن همراه، دريافت آموزش در همه حال و همه جا براي يادگيرندگان امكان‌پذير شده است. بحث كارايي و موثر بودن كاربرد تكنولوژي‌هاي جديد در امر آموزش هميشه مورد سؤال بوده است. در اين پژوهش هدف اين است؛ يادگيرندگاني كه از طر يق تلفن همراه آموزش ديده‌اند در حوزه‌ي مسايل تحصيلي (پيشرفت تحصيلي) و مسايل روان‌شناختي (خودكارآمدي تحصيلي، انگيزه پيشرفت تحصيلي و خستگي تحصيلي) چه تفاوتي با يادگيرندگان به روش سنتي (سخنراني) دارند. جامعه‌ي اين تحقيق كليه دانشجويان دانشگاه پيام نور مركز شيراز است. به علت عدم دسترسي به گروه نمونه از 60 دانشجوي داوطلب استفاده شد و از طرح نيمه آزمايشي جهت تعيين گروه‌هاي كنترل و آزمايش استفاده شد. از پرسش‌نامه­هاي انگيزه پيشرفت تحصيلي، فرسودگي تحصيلي و خودكارآمدي تحصيلي استفاده شد كه تمامي ابزارها از روايي و پايايي مطلوبي برخوردار بودند. همچنين از نمرات كلاسي درس روش تحقيق دانشجويان به عنوان شاخص پيشرفت تحصيلي آنان استفاده شد. از هر دو گروه، پيش آزمون و پس آزمون به عمل آمد كه مقايسه‌ي نتايج با استفاده از تحليل كوواريانس در دو مرحله، حكايت از برتري معنادار روش تلفن همراه در افزايش خودكارآمدي، انگيزه تحصيلي و پيشرفت تحصيلي داشت. آموزش از طريق تلفن همراه بر كاهش فرسودگي دانشجويان تأثير معناداري نداشت. اين مطالعه نشان مي‌دهد استفاده از تكنولوژي‌هاي جديد آموزشي زماني كه منطبق با نيازهاي روز يادگيرندگان باشد مي‌تواند به نحو بسيار مطلوبي اثربخش باشد.