تأثير يادگيري مشاركتي بر اضطراب و انگيزه پيشرفت تحصيلي در دانش‌ آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير يادگيري مشاركتي بر اضطراب و انگيزه پيشرفت تحصيلي بود. طرح پژوهش، آزمايشي از نوع پيش‌آزمون و پس‌ آزمون با گروه گواه بود. از منطقه 5 آموزش‌ و پرورش با روش نمونه‌گيري خوشه اي، دو كلاس ششم دخترانه از دو مدرسه متفاوت به‌عنوان گروه آزمايش (40= N) و گواه (40= N) انتخاب شدند. در مرحله پيش آزمون، هر دو گروه به مقياس اضطراب كودكان اسپنس (1994) و پرسشنامه انگيزه پيشرفت تحصيلي هرمنس (1970) پاسخ دادند. سپس در گروه آزمايش، تمامي دروس به مدت دو ماه با روش يادگيري مشاركتي ارائه شدند. درحالي‌كه به گروه گواه با شيوه متداول آموزش داده شد. پس از دو ماه، هر دو گروه به مقياس اضطراب كودكان اسپنس (1994) و پرسشنامه انگيزه پيشرفت تحصيلي هرمنس (1970) پاسخ دادند. با استفاده از تحليل كو واريانس نتايج نشان داد كه يادگيري مشاركتي، اضطراب دانش‌آموزان را كاهش و انگيزش پيشرفت تحصيلي را افزايش ميدهد (001 /0>p). لزوم آموزش معلمان جهت به كارگيري شيوه يادگيري مشاركتي در كلاس درس به‌منظور كاهش اضطراب و افزايش انگيزش پيشرفت موردبحث قرار گرفت.