تجزيه و تحليل SWOT برنامه‌هاي همكاري علمي بين‌المللي در آموزش عالي ايران

همكاري هاي بين المللي در آموزش عالي به فراهم كردن تجارب آموزشي فرامرزي براي دانشجويان و اساتيد بمنظور ارتقاء روابط كاري مي‌پردازد كه اين امر در نهايت به اثربخشي بيشتر اين مراكز و نيز افزايش تفاهم فرهنگي كمك مي‌كند. هدف پژوهش حاضر، تعيين مهمترين نقاط قوت و ضعف، فرصت‌ها و تهديدهاي برنامه‌هاي همكاري علمي-بين‌المللي در آموزش عالي ايران است. اين تحقيق توصيفي از نوع پيمايشي مي‌باشد كه براي گردآوري اطلاعات از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق مشتمل بر اعضاي هيأت علمي دانشگاه‌هاي برتر حوزه همكاري‌هاي علمي-بين‌المللي (دانشگاه‌هاي تهران، شهيد بهشتي، صنعتي شريف، اميركبير و علم و صنعت) است كه برابر با 3169 نفر مي‌باشد. 342 نفر از آن‌ها از طريق روش نمونه‌گيري طبقه‌اي نسبتي انتخاب شده‌اند. ابزار تحقيق از نظر روايي محتوايي و بر اساس نظر تعدادي از اساتيد صاحب ‌نظر در حوزة آموزش عالي مورد تائيد قرار گرفت و براي تعيين پايايي پرسش نامه نيز از آلفاي كرونباخ استفاده شد كه ضريب آن برابر 0/85 به دست آمد. تحليل داده‌ها با استفاده از برنامه نرم‌افزاري SPSS نسخه 11/5 انجام شد. نتايج نشان داد مهمترين نقاط قوت برنامه‌هاي همكاري علمي بين‌المللي در آموزش عالي ايران عبارت بود از: توسعه تحصيلات تكميلي، افزايش تعداد مقالات در نشريات بين‌المللي و افزايش سطح سواد فناوري در جامعه دانشگاهي. مهمترين نقاط ضعف عبارت بود از: اهميت نداشتن همكاري‌هاي بين‌المللي در سياستگذاري‌هاي كلان علمي، ضعف آگاهي مديران دانشگاه‌ها از ظرفيت‌هاي موجود علمي و موقعيت‌ها و زمينه‌هاي همكاري‌هاي بين‌المللي در داخل و خارج كشور و انعقاد تفاهم نامه‌ها بدون پشتيبان اجرايي. مهمترين فرصت‌ها عبارت بود از: سرمايه گذاري كشور در دانش‌هاي جديد، توجه ويژه به جايگاه علم و فناوري و به ويژه همكاري‌هاي علمي-بين‌المللي در سند چشم‌انداز و تقاضاي اجتماعي فزاينده براي آموزش عالي. مهمترين تهديدها عبارت بود از: عدم ارتباط مناسب بين دولت، دانشگاه و صنعت، مشكلات فناوري‌هاي اطلاعاتي ناشي از پايين بودن سرعت، پهناي باند، كندي خطوط ارتباطي، فيلترينگ سايت‌ها و توجه محدود به كيفيت توليدات علمي.

فاقد چكيده مي باشد