عنوان مقاله :
مقايسه شاخصهاي تنسنجي كودكان 18-5 ساله شهر اصفهان با مقدارهاي مرجع NCHS
عنوان به زبان ديگر :
Comparison of Anthropometric Indices of the Children Aged 5-18 Years in Isfahan with NCHS Values
پديد آورندگان :
حسيني، محسن دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده بهداشت - گروه آمار زيستي و اپيدميولوژي , افشاري صفوي، عليرضا دانشگاه علوم پزشكي سبزوار , اسماعيل زاده، احمد دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده علوم تغذيه و صنايع غذايي , بيگ رضايي، سارا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده علوم تغذيه و صنايع غذايي
كليدواژه :
شاخص توده بدني , قد , وزن , منحنيهاي رشد , شاخصهاي تنسنجي
چكيده فارسي :
مقدمه و اهداف: يكي از راههاي پايش رشد استفاده از منحنيهاي تنسنجي است. مقايسه اين شاخص با مرجع جهاني آن به دليل اختلافات نژادي و سطح بهداشتي- رفاهي خالي از اشكال نيست و طراحي مرجع بومي ضروري به نظر ميرسد. اين مطالعه با هدف مقايسه شاخصهاي رشدي دختران و پسران 18-5 ساله شهر اصفهان با مقدارهاي استاندارد به انجام رسيد.
روش كار: در اين مطالعه مقطعي 53839 نفر مورد بررسي قرار گرفتند. صدكهاي شاخص توده بدني، قد و وزن با استفاده از روش LMS و بهره از نرمافزار LMS light محاسبه شدند. پس از نرمالسازي شاخصهاي رشد ميانگين و انحراف معيار نمرهها در هر گروه سني محاسبه و نمودار شاخصهاي تنسنجي در برابر صدكهاي 5، 50 و 95 مرجع NCHS رسم شد.
يافتهها: ميانگين±انحراف معيار نمرههاي SDS در تمامي ردههاي سني براي شاخص تودهي بدني در گروه پسران و دختران به ترتيب برابر (0/029±0/004-) و (0/062±0/014) محاسبه شدند، كه بيانگر عدم اختلاف با مقدار مرجع است. صدك 95 شاخص توده بدني در جمعيت مرجع با صدك 90 اين شاخص در جامعه مورد بررسي در اين مطالعه همخواني داشت. همچنين شاخص وزن در پسران پيش از 13 سالگي، بالاتر از مقدار استاندارد و پس از آن به زير خط مرجع ميرود. اين در حالي است كه در گروه دختران شاخص وزن همواره بالاتر از مقدار مرجع قرار دارد.
نتيجه گيري: با توجه به تفاوت الگوي رشد و نيز كمتر بودن مقدارهاي تنسنجي بهويژه در بين پسران، تعريف منحنيهاي رشد ملي ميتواند راهگشاي بهتري در سياستگذاريهاي آينده كشور باشد.
چكيده لاتين :
Background and Objectives: Using the anthropometric indicators of children is one of the ways of monitoring their growth. Because of the racial divisions and levels of health and welfare, comparing these indicators with the global reference is not reasonable; therefore, designing a local reference seems necessary. This study aimed to evaluate the growth indices for boys and girls aged 5 to 18 years old living in Isfahan and to compare the indices with standard values.
Methods: In this cross-sectional study, 53,839 subjects were included. Percentiles of body mass index, height, and weight were calculated using the LMS method in the LMS Light software. After normalization of the growth indices, their mean and standard deviation were calculated for each age group and anthropometric indices curves were plotted versus the 5th, 50th and 95th percentiles of the NCHS reference.
Results: In all age categories, the mean SDS scores of BMI in boys and girls was -0.004 ± 0.029 and 0.014 ± 0.062, respectively, indicating no difference with reference values. However, the 95th percentile of the body mass index for the reference population was consistent with the 90th percentile for the population studied. Also, weight in boys below 13 years of age was higher than the reference line while in girls, weight was always higher than the reference value.
Conclusion: Due to differences in the pattern of growth and also lower anthropometric values, particularly among boys, it seems that a national growth curve can be a better guide for future decisions.
عنوان نشريه :
اپيدميولوژي ايران
عنوان نشريه :
اپيدميولوژي ايران