اثربخشي درمان ماتريكس بر خودكنترلي بيماران وابسته به مت‌آمفتامين

Effect of Matrix Therapy on Methamphetamine-Dependent Patients' Self-Control

هدف اساسي اين پژوهش، بررسي تاثير درمان ماتريكس بر خودكنترلي بيماران وابسته به مت­آمفتامين در سال 1394 بود. روش: بر اساس روش ­نيمه­ آزمايشي از نوع پيش ­آزمون-پس ­آزمون با گروه گواه تحقيق انجام شد. نمونه تحقيق شامل 24 شركت­ كننده وابسته به مت­آمفتامين (12 نفر به عنوان گروه آزمايش و 12 نفر به عنوان گروه گواه) با روش نمونه­ گيري تصادفي ساده انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه قرار داده شدند. از پرسش­ نامه خودكنترلي اشنايدر(1974) استفاده شد. يافته­ ها: تحليل كواريانس يك متغيري نشان داد درمان ماتريكس باعث بهبود خودكنترلي (P<0/05) مي‌شود. نتيجه­ گيري: مي ­توان گفت: درمان ماتريكس در افزايش خودكنترلي و در نتيجه كاهش روي­ آوري مجدد به مصرف مواد سودمند است

Objective: The main objective of this study was to investigate the effect of matrix therapy on methamphetamine-dependent patients' self-control in 2015. Method: This study was conducted via a quasi-experimental research design along with pretest/posttest/ control group. The research sample consisted of 24 methamphetamine-dependent participants (12 ones in the experimental group and 12 ones in the control group) through simple random sampling and were randomly assigned to two experimental and control groups. Schneider's Self-Control Questionnaire (1974) was used. Results: One-way covariance analysis showed that matrix therapy improves self-control (P <0.05). Conclusion: It can be argued that matrix therapy is beneficial in increasing self-control and reducing return to substance use