اثربخشي خانواده درماني ساختاري بر انگيزش درمان و عملكرد خانواده در خانواده‌ هاي افراد مبتلا به سوء‌ مصرف مواد

Effectiveness of Structural Family Therapy on Therapy Motivation and Family Functioning in Families with Substance Abusers

هدف: هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي خانواده ­درماني ساختاري بر انگيزش درمان و عملكرد خانواده در خانواده­ هاي افراد مبتلا به سوءمصرف مواد بود. روش: اين پژوهش از نوع شبه­ آزمايشي با طرح پيش­آزمون و پس­ آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري اين پژوهش، شامل تمامي خانواده ­هايي بود كه به همراه عضو مبتلاي خود در پاييز و زمستان سال 1395 به مراكز ترك اعتياد در شهر اردبيل مراجعه كردند. بدين منظور 30 خانواده، با دارا بودن شرايط ورود به پژوهش به صورت هدفمند انتخاب و 15 خانواده در گروه آزمايش و 15 خانواده در گروه گواه گمارده شدند و از نظر انگيزش درمان و عملكرد خانواده مورد آزمون قرار گرفتند. سپس شركت­ كنندگان گروه آزمايش تحت خانواده ­درماني ساختاري به مدت 8 جلسه 5/1 ساعته قرار گرفتند. گروه ­هاي آزمايش و گواه پس از مداخله، مجددا از نظر متغيرهاي مورد پژوهش، ارزيابي شدند. مقياس مراحل آمادگي براي تغيير و انگيزش درمان و ابزار سنجش خانواده براي جمع ­آوري داده­ ها مورد استفاده قرار گرفتند. يافته­ ها: نتيجه ­ي تحليل كواريانس نشان داد كه رويكرد خانواده درماني ساختاري در افزايش انگيزه­­ ي درمان و بهبود عملكرد خانواده در خانواده ­هاي افراد مبتلا به سوءمصرف مواد اثربخش بوده است. نتيجه ­گيري: خانواده درماني ساختاري روشي موثر براي افزايش انگيزش درمان و عملكرد خانواده است

Objective: The aim of this study was to determine the effectiveness of structural family therapy in therapy motivation and family functioning in families with substance abusers. Method: A quasi-experimental research design along with pre-test/post-test and control group was employed for the conduct of this study. The statistical population of this study consisted of all families who presented to addiction treatment centers in Ardabil city in the fall and winter of 2016. For this purpose, 30 families were selected using purposive sampling, and 15 families were placed in the experimental group and 15 ones were assigned to the control group. In terms of therapy motivation and family function, they were evaluated. Then, the experimental group underwent structural therapy for eight 90-minute sessions. The experimental and control groups were evaluated once more in terms of the variables under study. Stages of Change Readiness and Treatment Eagerness Scale and Family Assessment Device were used for data collection. Results: The results of covariance analysis indicated that structural family therapy has been effective in increasing the treatment motivation and improving family function in families with substance abusive members. Conclusion: Structural family therapy is an effective method to increase treatment motivation and family functioning