تحليل جايگاه فناوري ارتباطات و اطلاعات در توسعه پايداركشاورزي مورد: بخش مركزي شهرستان مينودشت

دانش و اطلاعات از عوامل اصلي توليد و فروش در كشاورزي مدرن هستند. فناوري اطلاعات و ارتباطات مي تواند توسعه پايدار كشاورزي را از طريق تسهيل كردن مديريت دانش در زمينه هاي مختلف تسريع بخشد. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي- تحليلي است كه از طريق 319 نمونه تصادفي بهره ­برداران كشاورزي در فرآيند توسعه پايدار كشاورزي از طريق فناوري اطلاعات و ارتباطات در سكونتگاه ­هاي روستايي بخش مركزي شهرستان مينودشت انجام شده است. براي سنجش متغيرهاي سطح توسعه­يافتگي كشاورزي تعداد 39 مؤلفه در چارچوب 3 معيار نظام محيطي، نظام اجتماعي و نظام اقتصادي سنجيده شده است. در ارتباط با مؤلفه اثرگذار فرآيند توانمندسازي از طريق فناوري اطلاعات و ارتباطات تعداد 36 مؤلفه در چارچوب 4معيار آموزش و اطلاع رساني، دسترسي، شناخت و اعتماد سنجيده شده است. نتايج نشان داد فناوري اطلاعات و ارتباطات در شاخص و مؤلفه­هاي اجتماعي- اقتصادي بيشترين اثر و در مؤلفه ­هاي زيست محيطي اثرات كمتري داشته است. همچنين بررسي مؤلفه ­هاي شناخت و اعتماد حاكي از آن است كه شناخت و اعتماد نسبت به توانمندي فناوري­هاي اطلاعات و ارتباطات قديمي از جمله تلفن ثابت، موبايل و تلويزيون در توسعه پايدار كشاورزي بيشتر و در مقابل شناخت و اعتماد نسبت به توانمندي ­هاي فناوري نوين از جمله كامپيوتر و اينترنت در توسعه پايدار كشاورزي كمتر است كه ناشي از تفاوت در ميزان توانمندي اجتماعي و اقتصادي بهره ­برداران كشاورزي است.