آسيب شناسي مباني فكري و ايدئولوژيكي جنبش هاي اخير منطقه خاورميانه (در يك بررسي تطبيقي با مباني فكري و ايدئولوژيكي انقلاب اسلامي ايران)

در بررسي تمدن جديد غرب، از جمله نكاتي كه بيش از هر چيز ديگر جلب توجه مي كند بحث كنار گذاشتن دين از روند تعاملات اجتماعي و رواج انديشه هاي سكولاريسم است، جرياني كه پيش بيني مي شد به سرعت همه چيز را تغيير داده و هيچ چيز نتواند جلودار آن نباشد. اما با وقوع انقلاب اسلامي ايران (1979) از يك سو، دين به عرصه اجتماع بازگردانده شد و از سوي ديگر، روند جديدي در معادلات و حركت هاي مردمي جهان، بالاخص منطقه خاورميانه آغاز گرديد. با تجزيه و تحليل عوامل موثر در شكل گيري و پيروزي انقلاب اسلامي به متغيري بسياري كليدي به نام «دين» (اسلام شيعي) مي رسيم. لذا در اين نوشته سعي شده است كه با انجام يك سري مطالعات اكتشافي و اسنادي، و با در نظر گرفتن فرضيه الهام گيري جنبش هاي اخير منطقه از انقلاب اسلامي ايران، علت توفيق انقلاب اسلامي به عنوان يك حركت ديني و عدم توفيق تحولات اخير خاورميانه مثل مصر و ليبي، از منظري ايدئولوژيكي مورد بررسي قرار گيرد.