تحليل عوامل رشد گردشگري روستايي بخش خاووميرآباد در شهرستان مريوان

هدف تحقيق حاضر بررسي و تحليل وضعيت گردشگري روستاهاي بخش خاووميرآباد با رويكردي سيستمي و با در نظرگيري تمامي گروه­ هاي درگير و عناصر مرتبط بوده است. نوع تحقيق كاربردي و از حيث جمع­ آوري اطلاعات، توصيفي- تحليلي است. جمع ­آوري اطلاعات در بخش نظري با استفاده از منابع اسنادي و در بخش عملي، پيمايشي مبتني بر توزيع پرسشنامه در ميان گردشگران (100 نفر بر اساس بازديد دو ماهه اول سال و ديدگاه كارشناسان ميراث فرهنگي)، مسئولين (30 نفر از مسئولين نهادهاي توسعه روستايي و گردشگري منطقه) و ساكنين محلي (261 خانوار از ميان 2736 خانوار بخش براساس فرمول كوكران و تصحيح آن) بوده است. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از آمار توصيفي (ميانگين) و آزمون­هاي آمار استنباطي همچون T تك نمونه ­اي و رتبه­ اي فريدمن نشان از مطلوب نبودن سطح تقاضاي منطقه داشته است، ناآشنايي با منطقه نيز مهم­ترين مؤلفه در ضعف تقاضاي منطقه شناخته شده است. همچنين در بعد عرضه نيز منطقه داراي وضعيت رضايت كننده­اي نيست و ضعف تبليغات، اطلاع­رساني و آموزش در كنار كمبود خدمات و تسهيلات مهم­ترين موانع عملكرد مطلوب بعد عرضه بوده است. در مقابل، وضعيت بعد عوامل بيروني تأثيرگذار بر سيستم گردشگري منطقه در حد رضايت كننده­اي ارزيابي شده است و شرايط فرهنگي در ميان مؤلفه­ هاي اين بعد در مقايسه با ديگر مؤلفهها، عمده­ترين نقش را در توسعه گردشگري منطقه داشته است.