شهر به مثابه بدن: نگاهي انسان شناختي به ميدان امام خميني (توپخانه) تهران با تأكيد بر رابطه كالبد انساني و فضاي شهري

اين پژوهش به بررسي رابطه ميان هويت كالبدي شهر با استفاده از الگوي مطرح انسان شناسي بدن ميپردازد تا راهي براي فهم معناي شهر در انسانشناسي شهري باشد. با در نظر گرفتن هويت منسجم تهران در گذشته جامعه مورد پژوهش ميدان امام خميني (توپخانه) شهر تهران انتخاب و اين پرسشها مطرح شد كه تهران ” بيهويت “ كنوني چگونه اداره ميشود؟ آيا بي هويتي تهران موقعيتي دروني شده و تغييرناپذير است يا امكان بازگشت به گذشته و يا رفتن به سوي هويتهاي منسجم در واقعيتهاي كالبدي يا بازنماييها در آينده وجود دارد؟ براي پاسخ الگوي سه سطحي بدن فردي، بدن اجتماعي، بدن كيهاني در انسانشناسي بدن را در نظر داريم كه هر سه در يك رابطه پيوستاري، تعاملي و عمودي نسبت به يكديگر قرار مي گيرند. در اين الگو شهر به مثابه كالبد در نظر مي گيريم و به ترتيب شهروندان، گروههاي اجتماعي و شهر كيهاني شهروندان را در مقابل سه سطح فوق قرار ميدهيم. در اين بررسي مشخص شد كه جامعه مورد پژوهش در بي هويتي خويش لزوماً رابطه كالبدي و فضايي با شهروندان خود ندارد و بدن فردي، در تضيف شده ترين موقعيت در رابطه اي فرودست نسبت به بدن اجتماعي قرار دارد. از سوي ديگر تهران شهر گروه هاي اجتماعي است كه منتسب به هيچ يك نيست و اين رابطه متناقض را نشان ميدهد و در اين زمينه با يك گسست هويتي مواجه است. اين نيز معلوم شد بدن كيهاني در نزد شهروندان نيز انسجام هويتي ندارد. اين وضعيت بدون دخالت سياستگذاران شهري به ايجاد يك شهر با هويت منسجم و شخصيت شهري منجر نميشود.