بز ه ديده شناسي قانوني و كاربردهاي آن در تحقيقات جنايي

بررسي سير تحول مفهومي بزه ديده در طول زمان، بيانگر تحول اين مفهوم در طول زمان و ظهور چهار گرايش متفاوت در اين حوزه است كه در پاسخ به نيازهاي نظام عدالت كيفري در خصوص بزه ديدگان ايجادشده است. اين چهار گرايش عبارت اند از : بزه ديده شناسي عمومي، 2- بزه ديده شناسي كيفري يا كنش متقابل، 3- بزه ديده شناسي انتقادي و 4- بزه ديده شناسي قانوني. رويكرد چهارم كه در واقع رهيافت نوين بزه ديده شناسي است، درصدد آن است تا با بررسي خصوصيات و ويژگي هاي بزه ديده، الگوي بزه ديدگي و تكرار اين الگوها به نيم رخ جنايي بزه كار دست يافته و از اين طريق به كمك تحقيقات جنايي پليس و كارآگاهان بشتابد. بزه ديده شناسي قانوني در برابر اصل نظري، يك اصل كاربردي است. اين نحله از بزه ديده شناسي با اتخاذ رويكرد تازه اي از بزه ديده شناسي، ضمن بررسي هنجارمند و فردنگر بزه ديدگان جرائم خاص، ترسيم تمام رخ الگوي بزه ديدگي و كشف فهرستي از ويژگي هاي جامع بزه ديده مانند شرايط فيزيكي، زيستي، ذهني، اجتماعي، آموزشي، شغلي و شخصيتي وي هنگام بزه ديدگي تلاش مي كند تا ضمن برآورد نيم رخ جنايي بزه كار استانداردهايي جامع و فراگير براي كشف سريع تر جرائم مشابه ايجاد و همچنين با شناسايي مدل هاي پنهان و مشكوك بزه ديدگي به پيشگري از جرم كمك نمايد. رهيافت مذكور با جمع آوري اطلاعات اوليه و تشكيل يك پروفايل آگاهانه براي بزه ديده در واقع بخش هاي عمده اي از پازل ويژگي هاي شخصيتي، سني، اجتماعي، اقتصادي ، فرهنگي و ... بزه كار را نيز حل مي كند و در نظر گرفتن و تفسير اظهارات و تجربه بز هديدگان خاص به صورت علمي در تلاش است تا به سوالات تحققي و مرتبط با كشف و اثبات ارتكاب جرم پاسخ دهد.