اثر 12 هفته تمرين استقامتي- مقاومتي بر عملكرد عضلاني و حركتي، خستگي و كيفيت زندگي زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

مقدمه و اهداف: ضعف عضلاني و خستگي در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس، باعث كاهش فعاليت‌هاي روزانه و كيفيت زندگي مي‌شود. اگر چه ورزش به‌طور معمول براي اين بيماران مناسب است، ولي اثر آن به خوبي مشخص نشده است. هدف از اين مطالعه بررسي اثر تمرين تركيبي بر عملكرد عضلاني و حركتي، خستگي و كيفيت زندگي اين بيماران بود. روش كار: نمونه‌هاي تحقيق حاضر شامل 24 زن مبتلا به مولتيپل اسكلروزس، 20-50 سال با درجه ناتواني EDSS (Expanded Disability Status Scale) بين 2-5 بود كه به‌صورت تصادفي در دو گروه كنترل (12 نفر) و تجربي (12 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرين شامل12 هفته و 3 جلسه در هفته (دو جلسه تمرين استقامتي و يك جلسه تمرين مقاومتي) بود. يافته‌ها: نتايج اين پژوهش نشان داد كه 12 هفته تمرين تركيبي موجب افزايش معنادار قدرت عضلاني پايين‌تنه (0/019= P) و بالاتنه (0/001= P)، استقامت (0/0001= P)، سرعت راه رفتن (0/008= P)، تعادل پويا (0/025= P) و كيفيت زندگي (0/007= P) و كاهش معنادار درجۀ ناتواني (0/007= P) و خستگي (0/001= P) بيماران مبتلا به ام اس مي‌شود. نتيجه‌گيري: به‌ طوركلي مي‌توان گفت كه انجام برنامه‌هاي تمرين تركيبي شامل وهله‌هاي فعاليت هوازي و مقاومتي در 3 روز غير متوالي در هفته، براي زنان مبتلا به ام اس سودمند بوده و سبب بهبود عملكرد حسي حركتي مي‌گردد. متخصصان مربوطه مي‌توانند از اين‌گونه تمرينات به‌عنوان نوعي درمان مكمل توأم با درمان‌هاي دارويي براي كاهش عوارض باليني بيماران ام اس استفاده نمايند.