«حكايت آسيابان» اثر جفري چاسر: فراتر از فابليو

Chaucer's Miller's Tale: Beyond Fabliau

فابليو در اصل داستان بسيار موجز شوخنگانه‌اي در باب رذائل طبقۀ ‌غيراشرافي جامعه است و برخي اصناف و اقشار جامعه را نكوهش و تمسخر مي‌كند. جفري چاسر شاعر قرن چهاردهم انگليسي اين گونۀ ادبي عاميانه را از ادبيات فرانسه و ايتاليا اقتباس كرده و در حكايت‌هاي كنتربري چند فابليو سروده كه «حكايت آسيابان» بهترين آنان و بهترين فابليو در ادبيات انگليسي است. اين حكايت، مثل ديگر فابليوهاي چاسر، تنها يك فابليوي ساده و سرگرم‌كننده نيست و لايه‌‌هاي عميق‌تري دارد و سرشار از تلميحات كلاسيك و مذهبي (كتاب مقدس) است. اين حكايت پيرنگي پيچيده، بن‌مايه‌هايي متنوع، لايه‌هاي معنايي جدي و جهانشمول، شخصيت‌هاي متنوع و شخصيت‌پردازي مفصل و دقيق دارد. اين حكايت هجو را جايگزين هزل كرده و مسائل روز جامعه را با بياني واقع گرايانه منعكس مي‌كند و تقريباً مثل داستان كوتاه مدرن امروزي است. همچنين، «حكايت آسيابان» رابطه‌اي بينامتني با حكايت پيشين خود «حكايت شهسوار» دارد و نقيضه‌اي بر آن است.

Fabliaux are originally brief obscene tales that deal with the vices of non-aristocratic people and pokes fun at some trades and guilds. The fourteenth Century English poet Geoffrey Chaucer adopted this popular form from French and Italian literatures and composed some fabliaux in The Canterbury Tales, the best of which is “The Miller’s Tale” and it is perhaps the first fabliau in English language. This tale, like Chaucer’s other fabliaux, is not just an ordinary funny fabliau. It has some deep layers of meaning and is full of classic and Biblical allusions. This tale has a complicated plot, a variety of rich themes, diverse characters and precice characterization. The tale has replaced satire with mere fun, reflecting social contemporary matters in realistic manner, and is almost like a modern short story. It has also an intertextual relation with the preceding tale, “The Knight’s Tale” and is a parody of it.