از پيرامتن به متن، بررسيِ شكافي گونه‌شناختي در سه‌گانۀ داستاني كزازي

From paratext to text, study of a generic gap in Fictional trilogy of Kazzazi

داستان‌هاي زيست‌نگارانه (زندگي‌نامه‌اي)، يكي از رايج‌ترين گونه‌هاي نوشتاري در ادبيات معاصر اروپا به شمار مي‌روند. نوشته‌هايي كه با محور قراردادن زندگي شخصيتي حقيقي، سعي در بازآفريني آن به شيوه‌هاي گوناگون دارند. هر چند شمار اين نوشته‌ها هنوز در ايران انگشت‌شمارند، اما هستند در اين ميان آثاري كه مطالعۀ آنها ما را در فهم ظرايف خاص اين گونۀ ادبي و آشنايي با ظرفيت هاي آن ياري مي‌كنند. از جمله سه‌گانۀ داستاني جلال‌الدين كزازي، فرزند ايران (1391)، پدر ايران (1392) و وَخشور ايران (1393) كه به ‌ترتيب با الهام از زندگي و سرگذشت فردوسي، كوروش و زرتشت به رشتة تحرير درآمده‌اند. مجموعه‌اي كه بررسي آن مي‌تواند ما را با برخي از ويژگي‌هاي داستان‌ زيست‌نگارانه و تفاوت‌هاي آن با زندگي‌نامۀ تاريخي آشنا كند. به‌ همين منظور و براي شناخت بهترِ اين گونۀ ادبي، مقالۀ حاضر با تكيه بر مطالعات گونه‌شناختيِ صورت‌گرفته در فرانسه سعي در دسته‌بنديِ برخي از ويژگي‌هاي شناخته‌شدۀ اين گونۀ ادبي خواهد داشت.

Biological fictions are among the most prevalent writing genres in contemporary European literature. Being based on the life of a real person, these writings try to reproduce it through various forms. Although very few books of this kind have been published in Iran, studying them can help us comprehend the special subtleties and capacities of the genre. A good example in this regard is a fictional trilogy by Jalaleddin Kazzazi: Iran’s Son (2013), Iran’s Father (2013) and Iran’s Prophet (2014) which have been respectively inspired by the life and adventures of Ferdowsi, Cyrus, and Zoroaster. A close examination of this trilogy can make us have a better understanding of some features of biological fictions and what distinguishes it from historical biographies. With this view and in order to acquire a better understanding of this literary genre, the present article tries to establish a categorization of some of the known features of this literary genre based on generic studies done in France.